MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 28/11/2017 tarih ve 2017/47 E. - 2017/508 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 21/12/2018 tarih ve 2018/625 E. - 2018/1314 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanun"un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle
dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; davalı şirketin 2016/26365 sayılı “DYNOMOSS” ibareli 36. ve 42. sınıflarda yaptığı başvurunun yayınına müvekkilince yapılan itirazın reddedilmesi üzerine YİDK’na yapılan itirazın da reddedildiğini, uygulamada 2.el araç alım-satımlarında başvurulan ekspertiz firmalarında servis hizmeti verildiğinden anılan hizmetlerin marka hukuku bakımından Nice sınıflandırmasının 42. sınıfının konusuna girdiğini, davalı şirketin marka başvurusunda bulunduğu ibarenin “kökeninin DYNO olduğunu, bunun da dinamometreden geldiğini, müvekkilinin de faaliyet alanı olan araç ekspertizi işinde araçlar için yaptığı bir test sonucu alınan raporda “SERP DYNO” ibaresinin yer aldığını, anılan raporların aynı işi yapan sektördeki herkesin kullandığı makineden otomatik olarak alınan bir evrak olduğunu, “DYNO” ibaresini içeren markanın tescil edilmesinin mümkün olmadığını, DYNO ibaresinin bu sektörde tanımlayıcı nitelikte olduğundan işareti gören her tüketicinin yürütülen faaliyetle ile bağlantı kuracağını, 556 sayılı KHK’nın 7/1-a bendine göre 5.madde kapsamına girmeyen işaretlerin marka olarak tescil edilemeyeceğini, yine aynı KHK’nın 7/1-c ve d bendinde belirtilen nitelikteki işaretlerin de marka olarak tescillerinin mümkün olmadığını, kötü niyet iddiasının değerlendirilmesi gerektiğini ileri sürerek YİDK’nın 2016-M-11419 sayılı kararının iptalini, davalı şirkete ait 2016/26365 numaralı “DYNOMOSS” markasının tescilinin reddini talep ve dava etmiştir. Davalı kurum vekili; kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili; dava konusu “DYNOMOS” ibaresinin bir mal veya hizmetin cinsini, çeşidini ve vasfını belirtmediği gibi ilgili sektörde herkes tarafından kullanılan bir ibare olmadığını, diğer işletmeler tarafından sunulan aynı türdeki hizmetlerden ayırt etme vasfına sahip olduğunu, davacının delil olarak sunduğu internet çıktılarının dinamometre ile ilgili olduğunu, davacının marka başvurusundaki “DYNOMOSS” ibaresinden “DYNO” kelimesini ön plana çıkararak dinamometre ibaresine ulaşmasının kötüniyetli ve zorlama olduğunu, zira “dyno” sözcüğünün ne Türkçe ne de İngilizce’de tek başına bir anlam ifade etmediği gibi dinamometre anlamına da gelmediğini savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; “DYNOMOSS-AUTO CHECK UP” ibaresinin 556 sayılı KHK’nın 5. maddesinde tanımlanan “marka olabilecek işaretler” kategorisi içinde yer aldığı, bu nedenle, KHK’nın 7/1-a maddesi kapsamında bir tescil engelinin bulunmadığı, “Dynomoss” ibaresini gören ortalama tüketicinin, söz konusu işareti 42. sınıftaki hizmetler ile doğrudan bağlantı kurabilecek şekilde tanımlayıcı bir özellik olarak algılanmasının mümkün olmadığı, KHK’nın 7/1-c bendi kapsamında değerlendirilmesi için işaretin hiçbir özel zihni çabaya gerek olmaksızın, doğrudan doğruya, mal ve hizmet ile sıkı ilişkisi nedeniyle malın veya hizmetin cins, çeşit, vasıf gibi bir özelliğini veya kompozisyonunu derhal düşündürmesi ve akla getirmesi gerektiği, “DYNOMOSS” ibaresinin belirli bir meslek grubunun adlandırması veya meslek, sanat veya ticaret grubuna mensup olanları ayırt etmeye yarayan bir işaretleme olmadığı, kötü niyet hususunda yeterli delilin bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; davacı vekilinin istinaf başvurusunun, tescili talep edilen 36. ve 42. sınıf hizmetler açısından tanımlayıcı bir özellik olarak algılanmayacağının ve 556 sayılı KHK"nın 7/1-d maddesi uyarınca da bir tescil engeli bulunmadığının belirlenmesinde bir isabetsizlik olmadığı, ilk derece mahkemesince verilen kararın usul ve esas yönünden kanuna uygun olduğu gerekçesiyle esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 09/12/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.