Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/1280 Esas 2019/20804 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş akdini haklı nedenlerle feshettiğini iddia ederek kıdem tazminatı ile fazla mesai, ulusal bayram genel tatil ve yıllık izin ücret alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kabulüne dair verilen karar Dairemizin 23.03.2017 tarih ve 2017/6225 esas - 2017/5826 karar sayılı ilamında belirtilen “Mahkemece, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 124. maddesi gereğince husumetin doğru tarafa yöneltilmesi için davacıya mehil verilerek, ... Yatırım İzleme ve Koordinasyon Başkanlığına dava dilekçesi ve duruşma günü tebliğ edilip davaya iştiraki sağlanmalı, bu davalının göstereceği deliller de gözetilerek, sonucuna göre karar verilmelidir.” mahkemece bozma ilamına uyularak devam edilen yargılama sonunda toplanan deliller doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, hükmü temyiz eden davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının yıllık izin ücreti alacağı bulunup bulunmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.6100 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 26. maddesinin 1. fıkrası uyarınca “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.”Somut uyuşmazlıkta; dava dilekçesinde davacının 2013 yılında emeklilik nedeniyle işten ayrıldığı beyan edilmiştir. Dosyada bulunan SGK hizmet cetveli incelendiğinde davacının 14.01.2014 tarihinde işten ayrılışının yapıldığı anlaşılmaktadır.
Hükme dayanak yapılan bilirkişi raporunda davacının kadroya geçmeden önceki dönemde çalışmasının 11 ayın üzerine çıktığı yıllar olan 1999 ve 2000 yılının hesaplanması yerinde ise de; davacının kadroya geçtiği dönem yönünden, kadroya geçtikten sonraki çalışma süresi toplamı için kadroya geçtiği tarihten feshe kadar olan tarihler esas alınarak yıllık izin alacağı hesap edilmesi gerekirken davacının çalışması bulunmayan 2014 yılı yıllık izin süresinin hesaba esas alınması talep aşımı olup karar bu yönüyle hatalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.11.2019 tarihinde karar verildi.