Dolandırıcılık - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/4207 Esas 2015/7980 Karar Sayılı İlamı

23. Ceza Dairesi         2015/4207 E.  ,  2015/7980 K.
"İçtihat Metni"

Esas No : 2015/4207
Karar No : 2015/7980
Tebliğname No : 15 - 2012/66452
MAHKEMESİ : Denizli 5. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 26/07/2011
NUMARASI : 2011/188 (E) ve 2011/527 (K)
SUÇ : 18/03/2011
SUÇ TARİHİ : Dolandırıcılık

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinde katılan C.. Ç.."in ikamet ettiği eve gelen sanığın; sanki katılanı daha önceden tanıyormuş gibi bir izlenim yarattıktan sonra babasının rahatsız olduğunu, hastaneye yatırdıklarını, acilen paraya ihtiyacı olduğunu söyleyerek katılandan para istediği, katılanın; “sen kimsin, Durmuş"un oğlu musun?” demesi üzerine sanığın; evet “ben D..."un oğluyum, babamı P.. Üniversitesine yatırdık” şeklinde karşılık verdiği, bunun üzerine katılanın sanığa 1.000 TL para verdiği, ancak sanığın “bu para yetmez demesi” üzerine katılanın 200 TL parayı daha sanığa teslim ettiği, bu şekilde katılandan toplamda 1.200 TL para alan sanığın bu paralarla oradan uzaklaştığı, sanığın ayrılmasından sonra durumdan şüphelenen katılanın arkadaşı olan D..D..nun oğlu C.. D..’nu telefonla aradığı ve gerçekte evine gelip para isteyen kişinin C..D.. olmadığını öğrendiği, bu şekilde hileli hareketlerle katılanın zararına ve kendi yararına olacak şekilde haksız menfaat temin eden sanığın üzerine atılı “dolandırıcılık” suçunu işlediğinin iddia edildiği somut olayda;
Sanık savunmasına, katılan beyanına, tanık anlatımına, teşhis tutanağına ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın üzerine atılı dolandırıcılık suçundan mahkûmiyetine yönelik kabulde herhangi bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19/06/2007 tarih ve 2007/10-108 Esas, 2007/152 Karar sayılı ilamında da belirtildiği gibi Kanun koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 100 gün olarak tayin edilmesi,
2- 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinde düzenlenen bazı hak yoksunluklarının uygulanmasında Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması ve 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemiş olması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından adli para cezasına ilişkin sırasıyla "100 gün" ve "2.000 TL." terimlerinin tamamen çıkartılarak yerine, sırasıyla "5 gün" ve "100 TL" ibarelerinin eklenmesi, yine hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılıp, yerine, “Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı doğrultusunda 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.