Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/22835 Esas 2014/4383 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Sinop 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Tarihi : 03/07/2013
Numarası : 2012/789-2013/537

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davacı ve davalı tarafından istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacı ve davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı vekili, davacının 1985 tarihinde Köy Hizmetleri İl Müdürlüğünde mevsimlik işçi olarak işe girdiğini ve daha sonra 2002 tarihinde kadrolu işçi statüsüne geçirildiğini, müvekkilinin yaptığı işin mevsimlik işçilerin yaptıkları iş niteliğinde olmadığını, kadroya geçme döneminden önce ve sonra aynı işi yapmaya devam ettiğini, mevsimlik işlerin yılın belirli aylarında yapıldığından bahisle ücretli izin alacağının doğmadığını, ancak işin niteliği gereği mevsimlik iş olarak nitelendirilmiyorsa işverenin işi mevsimlik iş olarak nitelendirse bile işçinin yıllık izne hak kazanacağının Yargıtay’ın yerleşik içtihatlarından da belli olduğunu, yıllık izin ücretine hak kazanması gerekirken davalı işverence müvekkiline izin kullandırılmadığı gibi izin ücretinin de ödenmediğinden yıllık izin alacağının tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacı mevsimlik işçi olduğundan yıllık izine hak kazanamayacağını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece işçinin fiili çalışmasının 11 ayın üzerine çıktığı hallerde mevsimlik iş ilişkisinin dışına çıkıldığı kabul edilmekle daha sonraki çalışmalar için yıllık izin hakkının doğduğu kabul edildiğinden ve davacının da yıllık çalışmasının 1999 - 2000 yıllarındaki çalışmaları için yıllık izin hakkının da doğduğu anlaşılmakla davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Somut olayda davacının 1999 yılındaki çalışması 342 gün olmakla o yıl için yıllık izine hak kazanacağının tespiti yerinde ise de 2000 yılındaki çalışması 286 gün olup 11 ayın üzerine çıkmadığından 2000 yılı yönünden de yıllık izine hak kazanılamayacağı gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
3-Davacının talepleri kabul edildiği halde kabul edilen kısım üzerinden davacı yararına avukatlık ücretine hükmedilmemesi de hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde tarflara iadesine 24.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.