MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 01/11/2017 tarih ve 2017/95 E.- 2017/403 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 21/09/2018 tarih ve 2018/252 E.- 2018/917 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanunun’un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkillerinin esas unsuru “Kültür” ibaresi olan markaların sahibi olduğunu, davalı şirketçe yapılan 2015/95468 sayılı “MERSİN KÜLTÜRÜM EĞİTİM KURUMLARI” ibareli marka başvurusuna iltibas, tanınmışlık, kötü niyet, yanıltıcılık ve vasıf bildirme vakıalarına dayalı olarak yapmış oldukları itirazın nihai olarak TMPK YİDK tarafından reddedildiğini ileri sürerek, davaya konu YİDK kararının iptalini ve başvuruya konu markanın hükümsüz kılınarak sicilden terkinini istemiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı vekili, başvuru konusu ibare ile davacı markaları arasında iltibasa yol açacak düzeyde bir benzerlik bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davalı başvurusu kapsamındaki ürün ve hizmetlerin genel olarak davacı markalarının kapsamında yer aldığı, ancak başvuru konusu "MERSİN KÜLTÜRÜM EĞİTİM KURUMLARI" ibareli işaretin ayırt edici ve baskın unsurları nazara alınarak yapılan gözlemde görsel, sescil ve anlamsal olarak bıraktığı umumi intibaı itibariyle davacıların tanınmışlık vasfı bulunan “KÜLTÜR” ibareli markaları ve unvanı ile benzer olmadığı, “KÜLTÜR” ibareli markaların ayırt ediciliğinin, başvuru konusu işarette hissedilmediği, kapsamındaki ürün ve hizmetlerin yararlanıcısı olanların tamamının işareti farklı algılayacakları, başvurunun tescilinin davacının markalarıyla iltibasa sebebiyet vermeyeceği gibi onun tanınmışlığından haksız yarar sağlamayacağı, itibar ve ayırt edici karakterine de zarar vermeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, mahkeme kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, davalı kurum kararının iptali ile başvuruya konu markanın hükümsüz kılınması istemine ilişkin olup, ilk derece mahkemesince davanın reddine dair verilen karara karşı davacı vekilince yapılan istinaf başvurusu bölge adliye mahkemesince yazılı gerekçelerle esastan reddedilmiştir.
556 sayılı KHK 8/1-b maddesine göre, tescil için başvurusu yapılan marka, tescil edilmiş veya tescil için daha önce başvurusu yapılmış bir marka ile aynı veya benzer ise ve önceki markanın kapsadığı mal veya hizmetlerle aynı veya ilişkilendirilebilecek ölçüde benzer mal ve hizmetleri içeriyor ise markalar arasında karıştırılma ihtimalinin bulunduğu kabul edilir ve önceki marka sahibinin itirazı halinde sonraki tarihli başvuru reddedilir. Zikredilen hükme göre, markalar arasında karıştırılabilecek ölçüde benzerlik bulunup bulunmadığının tespiti yapılırken markaların görsel, işitsel ve kavramsal özellikleri bir bütün olarak dikkate alınmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta, davalı şirkete ait başvuru markası beyaz zemin üzerine siyah harflerle yazılmış “MERSİN KÜLTÜRÜM EĞİTİM KURUMLARI” ibaresinden oluşmaktadır. Davacı yanca mesnet gösterilen seri markaların asıl unsuru ise “Kültür” ibaresi olup, davalı başvurusuna konu markanın ayırt edici unsuru ise "KÜLTÜRÜM" ibaresidir. "Mersin" ibaresi, markaya ayırt edicilik katmaktan uzak kaldığının ve markalar arasında yukarıdaki ilkeler doğrultusunda KHK"nın 8/1-b maddesi uyarınca benzer ve ilişkili mal ve hizmetler yönünden karıştırılma ihtimalinin varlığının kabulü gerekirken İlk Derece Mahkemesince, hatalı değerlendirme sonucu davanın reddine, Bölge Adliye Mahkemesince de istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesi doğru görülmemiş ve bu nedenle Bölge Adliye Mahkemesi kararının bozularak kaldırılması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULARAK KALDIRILMASINA, HMK"nın 373/1. maddesi uyarınca dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 09/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.