Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/10679 Esas 2019/18446 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10679
Karar No: 2019/18446
Karar Tarihi: 14.10.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/10679 Esas 2019/18446 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme Asliye Ceza Mahkemesi'dir ve mahkumiyet kararı verilmiştir. Sanık, kasten yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Temyiz istemi, yasal süre geçtikten sonra reddedilmiştir. Sanık tarafından yapılan ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı belirlenememiştir. Bu nedenle, sanık lehine değerlendirilerek asgari oranda haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiği gözetilmemiştir. 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş olsa da, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabilecektir. Karar, temyiz sebeplerinin reddiyle onanmıştır.
İlgili Kanun Maddeleri:
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 310. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi (bazı hükümleri iptal edilmiştir)

3. Ceza Dairesi 2019/10679 E. , 2019/18446 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin yapılan temyiz incelemesinde;
18.02.2016 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edilen ek karara karşı, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 310. maddesinde gösterilen bir haftalık yasal süre geçtikten sonra 01.03.2016 tarihli dilekçe ile sanığın yaptığı temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin yapılan temyiz incelemesinde;
İlk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilerek, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi gereğince asgari oranda haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasını gerektirdiği gözetilmeden (1/3) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından ve yine Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 14.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.