Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/22666 Esas 2019/20767 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/22666
Karar No: 2019/20767
Karar Tarihi: 11.11.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/22666 Esas 2019/20767 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi'nde görülen bir alacak davasında mahkeme, basit yargılamada hüküm açıklamasının gerekçeli olması zorunluluğuna vurgu yaparak, gerekçeli kararın tebliği tarihinden itibaren kanuni süre içerisinde temyiz edilmediği gerekçesiyle temyiz isteğini reddettiğini belirtmiştir. Kararda, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 321. maddesi ve 297/2. maddesi hükümlerine atıfta bulunulmuştur. 321. madde, kararın tefhimi sırasında hüküme ilişkin gerekçenin de açıklanması gerektiğini düzenlerken, 297/2. madde ise basit yargılamada hüküm açıklamasının yazılı olarak yapılması gerektiğini ifade etmektedir.

22. Hukuk Dairesi 2016/22666 E. , 2019/20767 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ:Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Y A R G I T A Y K A R A R I
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 321. maddesinin 2. fıkrasında, "Kararın tefhimi, mahkemece hükme ilişkin tüm hususların gerekçesi ile birlikte açıklanması ile gerçekleşir. Ancak zorunlu hâllerde, hâkim bu durumun sebebini de tutanağa geçirmek suretiyle, sadece hüküm özetini tutanağa yazdırarak kararı tefhim edebilir. Bu durumda gerekçeli kararın en geç bir ay içinde yazılarak tebliğe çıkartılması gerekir." hükmü düzenlenmiştir. Bu nedenlerle basit yargılamada 6100 sayılı Kanun"un 297/2. maddesindeki unsurları taşıyan hükmün, 6100 sayılı Kanun"un 321. maddesi uyarınca gerekçeli olarak açıklanması zorunludur.
Mahkemece, 17.05.2016 tarihli ek karar ile gerekçeli kararın tebliği tarihinden itibaren kanuni süre içerisinde temyiz talebinde bulunulmadığı gerekçesi ile temyiz isteğinin reddine karar verilmiştir.Gerekçeli karar tebliğinden itibaren kanuni süre içerisinde kararın temyiz edilmediği anlaşılmakla; Mahkemenin, temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararı, usul ve kanuna uygun olduğundan, davalının yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile 17.05.2016 tarihli EK KARARIN ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine 11/11/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.