Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/9247 Esas 2019/9726 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9247
Karar No: 2019/9726
Karar Tarihi: 28.05.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/9247 Esas 2019/9726 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, suça sürüklenen çocuğun müdafii ile temsil edilmek istemediği ve savunmasını kendisinin yapacağını ifade ettiği belirtiliyor. Kararda, suç tarihi itibariyle çocuğun 18 yaşından küçük olmasına rağmen, duruşmada 18 yaşını doldurduğu tespit edildiği ifade ediliyor. Kararda, Tebligat Kanunu'nun 10/2. fıkrasına değinilerek, bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresinin kabul edileceği vurgulanıyor. Kararda, bilinen en son adresin MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adresin esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun'un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adresin bilinen en son adres olarak kabul edileceği ifade ediliyor. Kararda, suça sürüklenen çocuğun MERNİS adresine doğrudan tebligat yapıldığı ve bunun yönteme uygun olmadığı belirtilerek, mahkumiyet kararının suça sürüklenen çocuğa yönteme uygun şekilde tebliği gerektiği vurgulanıyor. 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/

2. Ceza Dairesi 2019/9247 E. , 2019/9726 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Suç tarihi itibariyle 18 yaşından küçük olmakla birlikte 18/09/2013 tarihli duruşmada 18 yaşını doldurduğu anlaşılan suça sürüklenen çocuk ..."in müdafii ile temsil edilmek istemediğini, savunmasını kendisinin yapacağını ifade ettiği, suça sürüklenen çocuğun yokluğunda verilen 16/10/2018 tarihli kararın, müdafiinin yüzüne karşı verildiği ve müdafii tarafından temyiz edildiği nazara alınarak suça sürüklenen çocuğa zorunlu müdafiinin temyiz dilekçesinin tebliğ edilmesi gerektiği, ancak 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun"un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu"nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerekirken, doğrudan suça sürüklenen çocuğun MERNİS adresine Tebligat Kanunu"nun 21/2 maddesi gereğince tebligat yapıldığının anlaşılması karşısında 16/10/2018 tarihli mahkumiyet kararının bilinen en son adresinde yöntemine uygun şekilde suça sürüklenen çocuğa tebliği ile müdafiinin temyizine onayı olup olmadığını bildirmesi, bu konuda beyanda bulunmadığı takdirde temyize onay vermiş sayılacağı hususunun tebligat belgesinde açıklanması, temyize onay vermesi veya temyiz dilekçesi sunması halinde dosyasına eklendikten sonra gerekirse ek tebliğname de düzenlenerek incelenmek üzere dairemize gönderilmesi için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 28/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.