Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde, davanın kabulüne karâr verilmiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... Bardakçı tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerekçelere göre sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Davanm yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasanın 26. maddesindeki halefiyet ilkesi uyarınca, Kurumun rücu alacağının; hak sahiplerinin tazmin sorumlularından isteyebileceği maddi zarar (Tavan) miktarı ile sınırlı iken, Anayasa Mahkemesi’nin, 21.03.2007 gün ve 26649 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 23.11.2006 gün ve E:2003/10, K:2006/106 sayılı kararı ile 26. maddedeki “...sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere bölümünün Anayasaya aykırılık nedeniyle iptali sonrasında, Kurumun rücu hakkının, yasadan doğan kendine özgü ve sigortalı ya da hak sahiplerinin hakkından bağımsız basit rücu hakkına dönüşmüş olup, Mahkemece, Anayasa Mahkemesi’nin anılan iptal kararı gereği Kurumun rücu alacağının basit rücuya dönüştüğü, böylece davacı Kurumun talep edebileceği miktarın hak sahibine bağlanan gelirin başlangıcında bağlanan ilk değer olduğu, buna göre ilk peşin sermaye değeri olan 75,30 TL’nin davalı kusuru olan %70’i üzerinden hesap yapılmak suretiyle 52,71 TL ilk peşin sermaye değerinin onay tarihinden itibaren yasal faiziyle tahsiline karar verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, mahkemece artışlı değer esas alınarak Kurum zararının belirlenmesi ve buna göre yargılama giderlerine hükmedilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırlığın giderilmesi, yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438.maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.


SONUÇ: Hüküm fıkrasının tümüyle silinerek yerine;
"Davanın kısmen kabulü ile, 52,71 TL gelirin onay tarihi olan 18.11.1997 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ...’ndan alınarak davacıya verilmesine, fazla talebin reddine; Davalı bakanlık harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına;
Davacının yargılamada yaptığı 784,50 TL’nin yargılama giderinin kabul ve ret oranına göre davalıdan alınıp davacıya verilmesine, bakiye 784,50 TL yargılama giderinin davacıdan alınıp davalıya verilmesine; Karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT gereğince, 1.558,05 TL vekalet ücretinin davacıdan alınıp davalıya verilmesine, 52,71 TL vekalet ücretinin davacıdan alınıp davalıya verilmesine” yazılmasına ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.02.2019 günü oybirliği ile karar verildi.