MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma-Nafakanın Kaldırılması

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davacı erkek dava dilekçesinde, davalı kadın lehine iş bu davadan önce kesinleşen tedbir nafakası kararı uyarınca bağlanan tedbir nafakasının da davalı kadın çalıştığı için dava tarihinden itibaren kaldırılmasını talep etmiş, mahkemece talep aşılarak davalı kadının çalışmaya başladığı tarihten itibaren nafakanın kaldırılmasına hükmedilmiştir. Hakim tarafların talep sonuçlarıyla bağlı olup, ondan fazlasına ya da başka bir şeye karar veremez (HMK m.26/1). Açıklanan sebeple talep aşılarak yazılı şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiştir.
2-Davalı kadının boşanma davasına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Yapılan yargılama ve toplanan delillerden mahkemece davalı kadına kusur olarak yüklenen kayınpedere hakaret ve sık sık evden gitme vakıasının 13.08.2013 tarihinde kesinleşen bağımsız tedbir nafakasına ilişkin hükmün gerekçesinde davalı kadına kusur olarak yüklenmediği, bu sebeple de temyiz olmadan kesinleşen tedbir nafakasına ilişkin gerekçe uyarınca bu vakıaların kadına kusur olarak yüklenemeyeceği, kesinleşen tedbir nafakası uyarınca da davalı kadın ayrı yaşamada haklı olduğu için ortak ikametten ayrılmasının da kadın aleyhine değerlendirilemeyeceği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen olaylara göre, davacı erkek boşanmaya sebep olan olaylarda tamamen kusurlu olup, davalı kadına yüklenebilecek kusurlu bir davranış ispatlanamamıştır. Terke dayalı dava da bulunmamaktadır.
Türk Medeni Kanununun 166. maddesinde "evlilik birliği, ortak hayatı sürdürmeleri kendilerinden beklenmeyecek derecede temelinden sarsılmış olursa, eşlerin her birinin boşanma davası açabileceği" hükme bağlanmıştır. Bu hükmü, tamamen kusurlu eşin de dava açabileceği ve yararına boşanma hükmü elde edebileceği biçiminde yorumlamak ve değerlendirmek doğru değildir. Çünkü böyle bir düşünce, kimsenin kendi eylemine ve tamamen kendi kusuruna dayanarak bir hak elde edemeyeceği yönündeki temel hukuk ilkesine aykırı düşer. Diğer taraftan gene böyle bir düşünce tek taraflı irade ile sistemimize aykırı bir boşanma olgusunu ortaya çıkarır. Boşanmayı elde etmek isteyen kişi karşı tarafın hiçbir eylem ve davranışı söz konusu olmadan, evlilik birliğini, devamı beklenmeyecek derecede temelinden sarsar, sonra da mademki birlik artık sarsılmış diyerekten boşanma doğrultusunda hüküm kurulmasını talep edebilir. Öyle ise Türk Medeni Kanununun 166. maddesine göre boşanmayı isteyebilmek için tamamen kusursuz ya da az kusurlu olmaya gerek olmayıp, daha fazla kusurlu bulunan tarafın dahi dava hakkı bulunmakla beraber, boşanmaya karar verilebilmesi için davalının az da olsa kusurunun varlığı ve bunun belirlenmesi kaçınılmazdır. Az kusurlu eş boşanmaya karşı çıkarsa bu halin tespiti dahi tek başına boşanma kararı verilebilmesi için yeterli olamaz.
Az kusurlu eşin karşı çıkması hakkın kötüye kullanılması niteliğinde olmalı, eş ve çocuklar için korunmaya değer bir yararın kalmadığı anlaşılmalıdır (TMK m. 166/2). Mevcut olaylara göre evlilik birliğinin, devamı eşlerden beklenmeyecek derecede, temelinden sarsıldığı kuşkusuzdur. Ne var ki, bu sonuca ulaşılması tamamen davacının tutum ve davranışlarından kaynaklanmış olup, davalıya atfı mümkün hiçbir kusur gerçekleşmemiştir. Bu durumda açıklanan nedenle isteğin reddi gerekirken, yasa hükümlerinin yorumunda yanılgıya düşülerek boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, yukarıda 1. bentte gösterilen bozma sebebine göre davalı kadının erkeğin nafakanın kaldırılması davasına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 05.04.2017 (Çrş.)