Zor kullanma yetkisine ilişkin sınırın aşılması - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2017/4622 Esas 2017/4666 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zor kullanma yetkisine ilişkin sınırın aşılması
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Olay yerine sonradan gelen sanık polis memurlarının araç içerisinde kelepçeli haldeki katılana karşı zor kullanmayı haklı gösterecek sebep bulunmadığı halde sanıklardan..."in kafasına yumruk atmak, ..."in ise göğsüne vurmak suretiyle zor kullanma yetkisine ilişkin sınırın aşılması suretiyle kasten yaralama suçunu işlediklerinden bahisle mahkumiyetlerine karar verilmiş ise de, katılanın cebinden çıkardığı bıçakla motosikletli polis timi mensubu olan ..."a saldırmak istemesi nedeniyle çıkan arbedede polis memurları .... ve.... tarafından etkisiz hale getirilmesi için kuvvet uygulandığı ve kelepçe takılarak yardımcı ekip anonsu yapıldığı, bu sırada çevrede toplanan mahalle sakinlerinin dağıtılması için havaya üç el ateş edildiği, katılanın kargaşadan yararlanarak kaçmaya çalıştığı ve kelepçeli halde yere düştükten sonra olay yerine gelen Asayiş Büro Amirliğinde görevli sanıklardan... .... ve ..."ın katılanı ekip otosuna bindirdiği ve karakola götürdüğü anlaşılan olayda, sanıkların atılı suçu kabul etmeyerek katılanın ekip otosuna bindirildiği sırada başından ve yüzünden yaralı olduğu yönündeki beyanı, katılanın da kendisini en çok motosikletli polis timlerinin darp ettiği yönündeki anlatımı karşısında, maddi gerçeğin her türlü kuşkudan uzak olarak belirlenmesi için katılandaki yaralanmanın, haklarında meşru savunma nedeniyle ceza verilmesine yer olmadığına karar verilen motosikletli polis timlerinin eylemleri ve katılanın vücudunda meydana getirdiği yaralanmanın derecesi de dikkate alınmak suretiyle, sonradan olay yerine gelen sanıkların katılana yönelik eylemleriyle gerçekleşip gerçekleşmediği ve illiyet bağı bulunup bulunmadığı, var ise TCK"nın 86. maddesinin hangi fıkrasına temas ettiği hususlarında Adli Tıp Kurumundan rapor alınmak suretiyle belirlenmesinden sonra hukuki durumlarının ayrı ayrı tayin ve takdiri gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
Sanıklar hakkında temel cezanın tayininde uygulanan kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/06/2008 gün ve 2008/149-163, 13/11/2007 gün 2007/171-235 sayılı Kararlarında da belirtildiği üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilip verilmeyeceğinin CMK"nın 231/5-6. maddesindeki şartlar gözetilmek suretiyle seçenek yaptırımlara çevirme ve erteleme gibi diğer kişiselleştirme nedenlerinden önce hakim tarafından değerlendirilmesinin zorunlu bulunduğu, sanıkların kişilik özellikleri ve duruşmadaki tutum ve davranışları irdelenerek yeniden suç işleyip işlemeyecekleri hususunda ulaşılacak kanaate göre, hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasının gerekip gerekmediğine karar verilmesi gerekirken, "Şartları oluşmadığından CMK 231 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına." şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle CMK"nın 231/5. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kamu görevlisi olan sanıkların katılana karşı zor kullanma yetkisini aşarak işledikleri kasten yaralama eyleminin TCK"nın 86/3-d maddesinde yer aldığı şekilde kamu görevlisinin sahip bulunduğu nüfuzu kötüye kullanılmak suretiyle gerçekleştiği anlaşılmasına rağmen bu madde uyarınca arttırım yapılmaması suretiyle eksik cezalar tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nm 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 02/11/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.