Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2018/4724 Esas 2020/4480 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/4724
Karar No: 2020/4480
Karar Tarihi: 10.06.2020

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2018/4724 Esas 2020/4480 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, bekçili bariyerli hemzemin geçitlerde bekçilik hizmetlerinin belediye tarafından yerine getirilmemesi üzerine dava açmıştır. Mahkeme, davacının talebi doğrultusunda davalıdan 132.302,78 TL alacak tahsili ve yasal faizi ile birlikte ödenmesine karar vermiştir. Kararın temyizi üzerine Daire, kararın onanmasına karar vermiştir. Taraflar daha sonra karar düzeltme talebinde bulunmuşlardır. Mahkeme, davacının karar düzeltme talebini reddederken, davalının karar düzeltme talebini de reddetmiştir. Kararın kesinleşmesi ile birlikte, davalının karar düzeltme isteği kabul edilebilir bir neden içermediğinden reddedilmiştir. Kararın dökümünde, davacının 38.50 TL kalan harcın karar düzeltme isteyen davalıya yükletilmesine karar verilmiştir.
Kanun maddeleri:
- Borçlar Kanunu'nun vekaletsiz iş görme hükümleri
- Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 440/III-1 maddesi
- Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 5219 sayılı Yasa ile değiştirilen 440/III-1 maddesi
- Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 5236 sayılı Yasa'nın 19. maddesi ile eklenen ek madde 4.

13. Hukuk Dairesi 2018/4724 E. , 2020/4480 K.

"İçtihat Metni"

... vekili avukat ... ile İzmir Büyükşehir Belediyesi Başkanlığı vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında İzmir 7. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 15/03/2016 tarih ve 2015/143-2016/186 sayılı hükmün Dairemizin 08/05/2018 tarih ve 2016/16829-2018/5358 sayılı ilamıyla onanmasına karar verilmişti. Süresi içinde taraflar avukatınca kararın düzeltilmesi istenilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, bekçili bariyerli hemzemin geçitlerde Ekim-Kasım 2014 dönemleri arasındaki bekçilik hizmetlerinin, sorumlu belediye başkanlığı tarafından yerine getirilmemesi üzerine, bu hizmetin kendileri tarafından ihale yöntemi ile alınarak Borçlar Kanunun vekaletsiz iş görme hükümlerine istinaden yerine getirildiğini belirterek, 132.302,94 TL"nin temerrüt tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davacının davasının kabulü ile, 132.302,78 TL. alacağın, temerrüt tarihi olan 25.12.2014 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte, davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiş; kararın, davalı tarafından temyizi üzerine Dairemizin 08.05.2018 tarih 2016/16829 Esas 2018/5358 Karar sayılı ilamıyla kararın onanmasına karar verilmiş; taraflar, bu kez karar düzeltme talebinde bulunmuşlardır.
1-14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı Yasa ile HUMK’nun 440/III-1 maddesindeki karar düzeltme ile ilgili parasal sınır 6.000.000.000 TL’ye çıkarılmıştır. Yine 1.6.2005 tarih ve 5236 sayılı Yasanın 19. maddesiyle eklenen Ek madde 4 uyarınca Karar Düzeltme parasal sınırı ... Bakanlığınca tespit ve ilan olunan yeniden değerlendirilme oranında arttırılıp her takvim yılı başından geçerli olacak şekilde uyarlanacağı hükme bağlanmıştır. Buna göre; 2018 yılı için karar düzeltme sınırı 15.910,00-TL"dir. Davacı tarafından karar düzeltme talep edilen bölüm (16 kuruş) Dairemizin karar tarihi itibariyle 15.910,00 TL’yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı Yasa ile değiştirilen 440/III-1 maddesi gereğince davacının karar düzeltme talebinde bulunma hakkı bulunmamaktadır. Bu nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin davacının karar düzeltme dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Davalının karar düzeltme taleplerinin incelenmesinde; temyiz ilamında belirtilen gerektirici nedenler karşısında usulün 440. maddesinde sayılan nedenlerden hiçbirisine uygun olmayan davalının karar düzeltme isteğinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacının karar düzeltme dilekçesinin reddine, 2. bentte açıklanan nedenlerle davalının karar düzeltme taleplerinin REDDİNE, aşağıda dökümü yazılı 38,50 TL. kalan harcın karar düzeltme isteyen davalıya yükletilmesine, 10/06/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.