Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/9261 Esas 2021/2705 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Kadıköy Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 06/04/2012 tarih ve 2012/4960 esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında “2010 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçundan kamu davası açıldığı, 213 sayılı VUK’nin 367. maddesi uyarınca kovuşturma şartı olan vergi dairesi başkanlığı mütalaasının ise "2011 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçuna ilişkin olduğu, “2010 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçundan verilen mütalaa bulunmadığı anlaşılmakla, bu takvim yılına ilişkin 213 sayılı VUK"nin 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceğinin Vergi Dairesi Başkanlığından sorulması ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yargılamaya devamla mütalaa bulunmayan 2010 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan hüküm kurulması,
2- Sanığın savunmasında, faturaların gerçek bir ticari ilişki karşılığında alındığını savunması karşısında; suç konusu faturaları düzenleyen şirketler hakkında sahte fatura düzenleme suçundan hazırlanmış karşıt inceleme raporlarının tamamının ilgili vergi dairelerinden getirtilip, adı geçen şirketlerin yetkilileri hakkında sahte fatura düzenleme suçundan dava açılmış olup olmadığının araştırılması; açılmış ise, dava dosyalarının getirtilerek incelenmesi, özetlerinin duruşma tutanağına geçirilip, bu davayı ilgilendiren ve sahteliği belirleyen delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi; gerektiğinde faturaları düzenleyenler ile sanığa ait defter ve belgeler üzerinde bilirkişi incelemesi yaptırılarak, faturaların gerçek alım satım karşılığı olup olmadığının, mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli ödeme belgeleri ve satıcının kasasına ya da banka hesabına girip girmediğinin tespiti ile faturaları düzenleyen mükelleflerin yeterli üretimi, mal girişi ya da stoğu olup olmadığı da araştırılarak toplanan tüm deliller değerlendirilip sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile hüküm kurulması,
3- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 17/03/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.