Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/5246 Esas 2018/650 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5246
Karar No: 2018/650
Karar Tarihi: 30.01.2018

Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/5246 Esas 2018/650 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın \"2005 takvim yılında sahte fatura düzenlemek\" suçundan verilen mahkumiyet kararının dava zamanaşımına uğradığı gerekçesiyle bozulmasına karar verdi. Ayrıca, \"2006 takvim yılında sahte fatura düzenlemek\" suçuna ilişkin kararda da hukuka uygun olmayan inceleme yapıldığı ve hüküm kurulduğu ifade edilerek, bu kararın da bozulmasına karar verildi. Kanun maddeleri ise şu şekilde belirtildi:
- Sanığa yüklenen suç, 213 sayılı Kanun'un 359/b-1 maddesi ve TCK'nın 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımı uygulamasına tabi olup, bu nedenle müdafi tarafından temyiz itirazı kabul edildi.
- Sahte fatura düzenlemek suçunun maddi konusunun fatura olduğu, Vergi Usul Kanunu'nun ilgili maddelerinde belirtilen zorunlu bilgileri içermesi gerektiği vurgulandı. Hükümlerin uygulanmasına ilişkin olarak da, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararı sonrası yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi.

11. Ceza Dairesi 2016/5246 E. , 2018/650 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi usul kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

A-"2005 takvim yılında sahte fatura düzenlemek" suçundan verilen mahkûmiyet kararına ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığa yüklenen “sahte fatura düzenlemek” suçunun 213 sayılı Kanunun 359/b-1 maddesindeki cezasının üst sınırına göre tabi olduğu 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suçun işlendiği 31/12/2005 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış ve sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE,
B-"2006 takvim yılında sahte fatura düzenlemek" suçundan verilen mahkûmiyet kararına ilişkin temyiz itirazlarına gelince;
1-Sahte fatura düzenleme suçunda suçun maddi konusunun fatura olması ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanun"un Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından, hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre de faturaların Vergi Usul Kanunu"nun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespiti bakımından, suça konu fatura asılları ya da onaylı örneklerinden kanaat oluşturacak sayıda temin edilip dosya arasına konulmasından sonra incelenerek, kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadığının tespit edilmesi, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 30.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.