13. Hukuk Dairesi Esas No: 2016/1967 Karar No: 2017/8936 Karar Tarihi: 03.10.2017
Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/1967 Esas 2017/8936 Karar Sayılı İlamı
13. Hukuk Dairesi 2016/1967 E. , 2017/8936 K.
"İçtihat Metni"
... vekili avukat ... ile ... İnş. Harf. Taah. Tic. Şti. vekili avukat ... Işık aralarındaki dava hakkında .... Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 18/06/2015 gün ve 2014/692-2015/346 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
K A R A R Davacı, Kahramanmaraş ... köyü sınırları içinde ... Hidroelektrik santrali yapımında kalıp ustası olarak çalıştığını, 1.458,33 TL ikramiye alacağının olduğunu, 1.458,33 TL ikramiye borcunun ödenmemesi nedeniyle Kahramanmaraş 1. İcra Müdürlüğü’nün 2014/2558 takip sayılı dosyası ile ilamsız takip yaptıklarını, davalının borca, yetkiye ve faize itiraz ettiğini ve takibin durduğunu itirazın iptali ile davalı borçlu aleyhine alacağın % 20’sinden az olmamak kaydı ile icra inkar tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini istemiştir. Davalı, davanın reddini dilemiştir. Mahkemece, görevsizlik kararı verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir. 14.07.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK’un 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca tarihinden itibaren 2.080,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 23.02.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay Daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL"yi geçmediğinden HUMK’un 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 03/10/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.