Danıştay 3. Daire 2019/5439 Esas 2022/2593 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2019/5439
Karar No : 2022/2593


TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …

KARŞI TARAF (DAVALI) : … Vergi Dairesi Müdürlüğü
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : Danıştay Üçüncü Dairesinin bozma kararı uyarınca davayı yeniden inceleyen İstanbul 5. Vergi Mahkemesinin 26/04/2019 tarih ve E:2019/518, K:2019/848 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacının, gayrimenkul satışından elde ettiği değer artış kazancını beyan etmediği yolundaki tespitleri içeren vergi tekniği raporunu done alan takdir komisyonu kararına dayanılarak 2009 yılı için re'sen salınan bir kat vergi ziyaı cezalı gelir vergisinin kaldırılması istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Davacı tarafından 2008 yılında 52.000,00-TL'ye alınan gayrimenkulun iktisap tarihinden itibaren 5 yıllık süre içinde 2009 yılında 235.000,00-TL'ye satıldığı dolayısıyla elde edilen kazancın değer artış kazancı kapsamında olduğundan bahisle 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 80. maddesi uyarınca müstesna tutar düşülerek bulunan matrah farkı üzerinden dava konusu tarhiyatın yapıldığının anlaşıldığı olayda Mahkemelerince verilen ara kararıyla davacıya matrahı etkileyecek hususun bulunup bulunmadığı sorulmasına karşın dosyaya bu yönde herhangi bir bilge ve belge sunulmadığı anlaşıldığından salınan cezalı vergide hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle dava reddedilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Gayrimenkulun alışına ilişkin olarak adli yargıdaki davanın derdest olduğu, yapılan tarhiyatta hukuka uygunluk bulunmadığı ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'İN DÜŞÜNCESİ : Davacının 2008 yılındaki alışının muvazaalı olduğundan bahisle açılan davada tasarrufun iptal edildiği ve temyiz aşamasında olduğu anlaşılmış olup, söz konusu kararın kesinleşmesinin ardından kararın, değer artış kazancı bakımından hukuki sonuç doğurup doğurmayacağı, matraha etkisi olup olmadığı değerlendirilerek karar verilmek üzere temyiz isteminin kabulü ile kararın bozulması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu Vergi Mahkemesi kararının ONANMASINA,
3. Davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca nispi harç alınmasına,
4. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen onbeş gün içinde kararın düzeltilmesi yolu açık olmak üzere 31/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.