MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi (Tüketici Mahkemesi sıfatıyla)

Taraflar arasındaki elatmanın önlenmesi davasından dolayı mahal mahkemesinden verilen yukarıda gün ve sayısı yazılı hükmün; Dairemizin 05/12/2016 gün 2015/17444 Esas ve 2016/ 10048 Karar sayılı ilamıyla bozulmasına karar verilmişti. Süresi içinde davacı vekili tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiş olmakla dosya içerisindeki bütün evrak incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, ... İli, ... İlçesi, ... Alt Gelir Grubu ... Konutları projesi içinde yer alan, F-6 Blok, 5 No’lu bağımsız bölümün, davacı ... ile davalı arasında imzalanan 26/09/2007 tarihli taşınmaz satış sözleşmesiyle davalıya satılarak teslim edilmesine rağmen, bedelinin davalı tarafından ödenmemesi ve sözleşmenin feshedilmesi nedeniyle, davalının dava konusu taşınmaza elatmanın önlenmesi isteğine ilişkindir.
Tüketici mahkemesi sıfatıyla yargılama yapan mahkemece, davalının, dava konusu F-6 Blok, 5 No’lu bağımsız bölüme vaki elatmanın önlenmesine karar verilmiştir.
Hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Dairemizin 05/12/2016 tarihli Kararıyla, davacı ... tüketici olmadığından, tüketici mahkemesinin görevli olamayacağı, görevli mahkemenin asliye hukuk mahkemesi olduğu gerekçesiyle yerel mahkeme hükmü bozulmuştur.
Davacı vekili tarafından karar düzeltme isteminde bulunulmuştur.
7/11/2013 tarihli ve 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun;
1- “Amaç” kenarbaşlıklı 1. maddesinde, “(1) Bu Kanunun amacı; kamu yararına uygun olarak tüketicinin sağlık ve güvenliği ile ekonomik çıkarlarını koruyucu, zararlarını tazmin edici, çevresel tehlikelerden korunmasını sağlayıcı, tüketiciyi aydınlatıcı ve bilinçlendirici önlemleri almak, tüketicilerin kendilerini koruyucu girişimlerini özendirmek ve bu konulardaki politikaların oluşturulmasında gönüllü örgütlenmeleri teşvik etmeye ilişkin hususları düzenlemektir.”,
2- “Kapsam” kenar başlıklı 2. maddesinde, “(1) Bu Kanun, her türlü tüketici işlemi ile tüketiciye yönelik uygulamaları kapsar.”
3- “Tanımlar” kenar başlıklı 3. maddesinin birinci fıkrasının;
a) “i” bendinde, “Satıcı: Kamu tüzel kişileri de dâhil olmak üzere ticari veya mesleki amaçlarla tüketiciye mal sunan ya da mal sunanın adına ya da hesabına hareket eden gerçek veya tüzel kişiyi,”,
b) “k” bendinde, “Tüketici: Ticari veya mesleki olmayan amaçlarla hareket eden gerçek veya tüzel kişiyi,”,
c) “l” bendinde, “Tüketici işlemi: Mal veya hizmet piyasalarında kamu tüzel kişileri de dâhil olmak üzere ticari veya mesleki amaçlarla hareket eden veya onun adına ya da hesabına hareket eden gerçek veya tüzel kişiler ile tüketiciler arasında kurulan, eser, taşıma, simsarlık, sigorta, vekâlet, bankacılık ve benzeri sözleşmeler de dâhil olmak üzere her türlü sözleşme ve hukuki işlemi,”,
4- “Tüketici mahkemeleri” kenar başlıklı 73. maddesinin birinci ve ikinci fıkralarında, “(1) Tüketici işlemleri ile tüketiciye yönelik uygulamalardan doğabilecek uyuşmazlıklara ilişkin davalarda tüketici mahkemeleri görevlidir.
(2) Tüketici mahkemeleri nezdinde Bakanlık, tüketiciler ve tüketici örgütleri tarafından açılan davalar 2/7/1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanununda düzenlenen harçlardan muaftır.”,
Hükümlerine yer verilmiştir.
Taraflar arasındaki uyuşmazlığın, yukarıda ilgili hükümlerine yer verilen, Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun kapsamında kaldığı konusunda bir tereddüt bulunmadığına göre, davaya bakmaya Tüketici Mahkemesi görevlidir. Kanun, davacının tüketici olması halinde,492 sayılı Harçlar Kanununda düzenlenen harçlardan muaf olacağını belirterek, tüketiciyi koruyan farklı bir düzenleme getirmiş ise de davacının sıfatına göre görevli mahkemenin değişeceğine ilişkin bir hükme yer vermemiştir. 6502 sayılı Kanunun 2. maddesinde, her türlü tüketici işlemi ile tüketiciye yönelik uygulamaların Kanun kapsamında olacağı düzenlenmiştir. Kanun kapsamında kalan bir uyuşmazlıktan dolayı, tüketicinin davalı konumunda olması halinde de, dava ve verilecek karar tüketiciye yönelik olacağından, tüketicinin davacı konumunda bulunmadığı, davalı konumunda bulunduğu gerekçesiyle, görevli mahkemenin tüketici mahkemesi olmadığını söylemek, Kanunun amacı ve kapsamına aykırı bir değerlendirme olacaktır. Açıklanan nedenlerle dava, görevli tüketici mahkemesinde görülmüş ve karara bağlanmıştır.
Görevle ilgili düzenlemeler kamu düzenine ilişkin olup, taraflar ileri sürmese dahi yargılamanın her aşamasında re"sen gözetilir. Görevle ilgili hususlarda kazanılmış hak da söz konusu olmaz. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23/05/2014 tarihli ve 2013/13-2166 Esas, 2014/709 Karar, sayılı kararı da bu yönde değerlendirmeler içermektedir.
Tüm bu açıklamalar ışığında, söz konusu davada taraflardan birinin tüketici sıfatını haiz olduğu göz önüne alındığında, uyuşmazlığın tüketici mahkemesinde görülmesi ve sonuçlandırılması yerindedir. Bu nedenle davacı vekilinin karar düzeltme talebinin kabul edilmesine, bozma kararının kaldırılmasına karar verilerek işin esasının incelenmesine geçilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve dosya içeriğine göre, mahkeme kararı ve dayandığı gerekçeler usul ve yasaya uygun bulunduğundan yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Davacı Başbakanlık Toplu Konut İdaresi Başkanlığı vekilinin karar düzeltme istemi kabul edilerek Dairemizin 05/12/2016 tarih 2015/17444 Esas, 2016/10048 Karar sayılı bozma ilamının KALDIRILMASINA, hükmün ONANMASINA, 19.02.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.