Şantaj - tehdit - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2015/26733 Esas 2020/1318 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/26733
Karar No: 2020/1318
Karar Tarihi: 21.01.2020

Şantaj - tehdit - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2015/26733 Esas 2020/1318 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hükümde, şantaj, tehdit ve hakaret suçlarından sanığın mahkumiyetine karar verilmiştir. Hakaret suçuna ilişkin cezanın nitelik ve niceliğinin temyiz edilemez olduğu belirtilerek, bu kısımda temyiz isteği reddedilmiştir. Ancak, şantaj ve tehdit suçlarına yönelik temyiz isteği reddedilmemiştir. Mahkemenin verdiği hükümlerin, kanuni gerekçeler yeterince gösterilmeden ve hukuka uygun biçimde karar verilmediği belirtilmiş ve bu nedenle karar bozulmuştur. Bozma nedenleri arasında, sanığın adli sicil kaydındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın yasal olmaması, duruşma sürecinde yapılan hatalar ve cezalarda yapılan yanlışlıklar yer almaktadır. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5320 sayılı Kanunun 8/1, 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi, CMK’nın 231/8. maddesi, 6545 sayılı Yasanın 72. maddesi, CMK’nın 230/1-d maddesi, TCK\"nın 53/4. maddesi, TCK\"nın 51/3. maddesi.

4. Ceza Dairesi 2015/26733 E. , 2020/1318 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Şantaj, tehdit, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanık hakkında hakaret suçuna ilişkin kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca tebliğnameye uygun olarak, katılan ..."nın TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2-Sanık hakkında şantaj ve tehdit suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyize gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
a-Sanığın sabıkasında görülen ilamın hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin olması, CMK’nın 231/8. maddesine 6545 sayılı Yasanın 72. maddesiyle “Denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemez.” cümlesi eklenmiş ise de, adli sicil kaydında yer alan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın 6545 sayılı Yasanın 72. Maddesinin yürürlük tarihinden önce kesinleştiği gözetilmeden sanık hakkında "daha önce kasıtlı suç işlemiş olduğu" şeklindeki kanuni olmayan gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
b-Sanığın 25/03/2014 tarihli duruşmadaki beraat talebinin, TCK"nın 62. maddesindeki takdiri indirim uygulanmasını da kapsadığı gözetilerek, CMK’nın 230/1-d maddesi uyarınca, bu hususta kanuni dayanakları da gösterilerek bir karar verilmemesi,
c-Tehdit suçundan verilen kısa süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, TCK"nın 53/4. maddesi uyarınca aynı maddenin birinci fıkrasındaki hak yoksunluklarına karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
d-Şantaj suçundan hükmolunan temel cezanın alt sınırdan belirlenmesine karşın, erteleme nedeniyle TCK"nın 51/3. maddesi gereğince denetim süresinin yasal ve yeterli gerekçe göstermeden alt sınırdan uzaklaşılarak tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan ..."nın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 21/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.