Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/13936 Esas 2019/18334 Karar Sayılı İlamı

Basit yaralama suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 29/1, 62 ve 52/1-2. maddeleri uyarınca 1.500,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Kuşadası 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 19.02.2019 tarihli ve 2017/72 Esas, 2019/215 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 05.09.2019 tarihli ve 2019/10294 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 13.09.2019 tarihli ve 2019/87823 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, sanığın üzerine atılı 5237 sayılı Kanun’un 86/2. maddesinde yer alan basit yaralama suçunun, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinin 02.12.2016 tarihli Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile değiştirilmeden önceki haliyle de, anılan maddenin 253/1-a maddesi gereğince de uzlaşmaya tabi olduğunun anlaşılması karşısında, somut olayda sanık ve katılana soruşturma ve kovuşturma evresinde usulüne uygun bir uzlaşma teklifi yapılmadığı cihetle, 5271 sayılı Kanun"un 253 ve 254. maddelerinde 6763 sayılı Kanun’la yapılan değişiklik de nazara alınarak, dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilip, uzlaştırma işlemleri yapıldıktan sonra sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığa atılı kasten basit yaralama suçu 02.12.2016 gün ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddelerinde yapılan değişikliklerden önce de uzlaşma kapsamında olan suçlardan olup sanık ve müştekinin soruşturma aşamasında alınan 04.02.2016 tarihli kolluk beyanlarında uzlaşmak istemediklerini bildirdikleri gibi imzaladıkları uzlaşma teklif formlarında da uzlaşmayı kabul etmediklerini belirttikleri anlaşılmaktadır. Ayrıca ayrıntıları CGK"nin 25.10.2018 tarihli, 2018/394 Esas ve 2018/478 Karar sayılı kararında belirtildiği gibi, soruşturma aşamasında usulüne uygun olarak yapılan uzlaşma tekliflerinin geçerli olması da dikkate alınarak kanun yararına bozma talebi yerinde görülmemiştir.
Açıklanan bu nedenle Kuşadası 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 19.02.2019 tarihli ve 2017/72 Esas, 2019/215 Karar sayılı kararına yönelik, Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görülmeyerek kanun yararına bozma talebinin REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.