MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Ayrıntıları Ceza Genel Kurulunun 14.10.2003 gün ve 232-250 sayılı, 09.10.2012 gün 2011/8-335 Esas 2012/1804 sayılı kararlarında da açıklandığı üzere, belgenin nesnel olarak aldatıcılık yeteneğinin bulunması ve aldatma keyfiyetinin belgeden objektif olarak anlaşılması gerektiği, muhatabın hatasından, dikkatsizlik veya özensizliğinden kaynaklanan fiili iğfalin, aldatma yeteneğinin varlığını göstermeyeceği; sanığın, kendi fotoğrafını yapıştırdığı müştekiye ait sürücü belgesi ile farklı tarihlerde GSM abonelik sözleşmeleri ile sabit telefon hattı sözleşmesi imzaladığının iddia ve kabul edildiği olayda, sanığın üzerinde sahtecilik yaptığı ve telefon sözleşmelerini imzalarken kullandığı kabul edilen şikayetçiye ait sahte sürücü belgesinin aslının ele geçirilememesi karşısında; suça konu bu belgenin objektif olarak aldatma yeteneğinin bulunup bulunmadığının tespitinin mümkün olmadığı ve aldatıcılık niteliği belirlenemeyen belge sebebiyle şüpheden sanık yararlanacağından resmi belgede sahtecilik suçunun oluştuğundan söz edilemeyeceği, sanığın şikayetçi adına sahte abonelik sözleşmeleri düzenlemekten ibaret eyleminin ise 10.11.2008 gün ve 27050 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 63. maddesinin 10. fıkrası ile yaptırıma bağlanan 56. maddesinin 2. fıkrasındaki "İşletmeci veya adına iş yapan temsilcisine abonelik kaydı sırasında abonelik bilgileri konusunda gerçek dışı belge ve bilgi verilemez" hükmü karşısında; özel hüküm niteliğinde bulunup, lehe olan 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 56. maddesindeki suçu oluşturduğu gözetilerek ön ödeme önerisinde bulunulmasından sonra sonucuna göre hukuki durumunun takdirinde zorunluluk bulunması,
2-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 30.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.