Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2016/13838 Esas 2017/3230 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... Emniyet Müdürlüğü vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 01/12/2008 gününde verilen dilekçe ile rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 18/02/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ve davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, 2330 sayılı Kanun"dan kaynaklanan rücuen tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece, davacının davalı ...’a karşı açtığı davanın kısmen kabulüne, 2.750,625 TL’nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir. Hüküm fıkrasının, harca ilişkin 3 nolu bendinde; "Karar tarihi itibariyle alınması gerekli 29,20 TL başvuru harcı, 1.554,09 TL karar ve ilam harcı olmak üzere toplam 1.583,29 TL’nin davalıdan tahsili ile Hazineye irad kaydına" şeklinde hüküm kurulmuştur.
Hüküm tarihinde geçerli bulunan 1 sayılı tarife uyarınca; karar ve ilam harcı, konusu belli bir değerle ilgili bulunan davalarda esas hakkında karar verilmesi halinde hüküm altına alınan anlaşmazlık konusu değer üzerinden "Binde 68,31" nispetinde alınır. Harç kamu düzenine ilişkin olup taraflarca ileri sürülmese de resen gözetilir. Mahkemece, davalıdan alınması gereken harç karar ve ilam harcı olup ve bunun da 187,89 TL olması gerekirken; başvuru harcına ve alınması gerekenden fazla miktarda karar ve ilam harcına ilişkin hüküm kurulması doğru değildir. Ne var ki; belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden Hukuk Usulü Muhakemeleri Yasası"nın 438/7 maddesi uyarınca kararın düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) numaralı bentte gösterilen nedenlerle; hüküm fıkrasının harca ilişkin 3 nolu bendinin silinerek yerine "Karar tarihi itibariyle alınması gerekli 187,89 TL karar ve ilam harcının davalıdan alınarak Hazineye irat kaydına "
ifadelerinin yazılmasına, davacının tüm, davalının diğer temyiz itirazlarının (1) sayılı bentte gösterilen nedenlerle reddi ile kararın düzeltilmiş bu biçimi ile ONANMASINA ve davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 24/05/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.