Tehdit - mala zarar verme - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/84 Esas 2020/1293 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/84
Karar No: 2020/1293
Karar Tarihi: 21.01.2020

Tehdit - mala zarar verme - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/84 Esas 2020/1293 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın mala zarar verme ve silahla tehdit suçlarından mahkumiyetine karar verdi. Mala zarar verme suçuna ilişkin cezanın tarih itibariyle temyiz edilemez olduğu gerekçesiyle, sadece silahla tehdit suçuna ilişkin temyiz isteği ele alındı. Ancak, olayın çıkış nedeni ve gelişmesi değerlendirilmeden hüküm verildiği için TCK'nın 29. maddesi uyarınca haksız tahrik hükmünün uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmadı. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilen TCK'nın 53. maddesinin yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Bu nedenlerle, karar bozuldu ve dosya esas/hüküm mahkemesine gönderildi. Kararda geçen kanun maddeleri: - 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi (temyiz edilemezlik) - TCK'nın 29. maddesi (haksız tahrik) - TCK'nın 53. maddesi (silahla tehdit suçu)

4. Ceza Dairesi 2016/84 E. , 2020/1293 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
A-Mala zarar verme suçuna ilişkin kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca katılan ... vekili ile sanık ..."nun TEMYİZ İSTEKLERİNİN REDDİNE,
B-Silahla tehdit suçundan kurulan hüküm temyizinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık ... ile katılan ... arasında önceye dayalı alacak verecek meselesi olduğu ve olay günü katılan ..."ın yanında mağdur ... olduğu halde sanığın ikametine gittikleri ve bu konuyu konuştukları sırada çıkan tartışmada katılanın, sanığa sinkaflı şekilde hakaret ettiği, olayın ayrılmasına müteakip katılan ve mağdurun katılanın aracıyla olay yerinden uzaklaştıkları sırada, sanığın ele geçirilemeyen silahla korkutmak amacıyla katılan ve mağdurun arkasından ateş ettiği ve araçta hasar oluşmasına neden olduğu şeklinde gerçekleştiği anlaşılan olayda, olayın çıkış nedeni ve gelişmesi değerlendirilerek, sonucuna göre sanık hakkında TCK’nın 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükmünün uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
2-Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 günü, Resmi Gazete"de yayınlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, katılan ... vekili ile sanık ..."nun temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, HÜKMÜN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 21/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.