Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2017/1370 Esas 2020/197 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile ... aralarındaki dava hakkında ... 2. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 24/03/2015 tarih ve 2014/109-2015/292 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.


KARAR

Davacı, davalının ... olarak 10.07.2009 tarihinde deneme süresi sonucu istifa ederek Türk Silahlı Kuvvetleri"nden ayrıldığını, davalının Astsubay Meslek Yüksek Okulu Komutanlığı(...) emrinde 14.04.2008 ve 30.08.2008 tarihleri arasında ""Temel Askerlik ve Astsubaylık Anlayışı Kazandırma Eğitimi"" ve P.Ok.K.lığı emrinde Mukavemet Kazandırma Eğitimi gördüğünü bu nedenle davalının mecburi hizmet hükümlülüğünün tamamlamadan deneme süresi içinde istifa ederek, Türk Silahlı Kuvvetleri"nden ilişiğinin kesilmesi sonucu faiz hariç toplam 8.593,29 TL öğrenim giderlerinden dolayı borcun doğduğunu, kamu alacağının tahsili için davalıya tebligat yapıldığını, ancak bugüne kadar herhangi bir ödeme yapılmadığını belirterek, 8.593,29 TL öğrenim giderinden doğan kamu alacağının 10.07.2009 tarihinden itibaren tahsil tarihine kadar işleyen yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 6.644,44 TL öğrenim gideri ile dava tarihine kadar işlemiş faizi 2.790,67 TL olmak üzere toplam 9.435,11 TL"sinin 6.644,44 TL"sinin dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
14.07.2004 günlü ve 5219 Sayılı Yasa ile HUMK’un 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 23.02.2005 gün 2005/13-32 Esas,2005/85 Karar sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay Daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL"yi geçmediğinden HUMK’un 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’un 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 15/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.