Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2017/4578 Esas 2019/2253 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının bozmaya uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- KARAR -
Davacı, davalının aleyhine bonoya dayalı olarak icra takibi yaptığını oysa takip konusu bonoya yönelik yapılan kısmi ödemenin düşülmediğini ileri sürerek 5.500 TL borçlu olmadığının tespitini talep ve dava etmiştir.
Davalı, kendisine toplam 10.500,00 TL’lik ödeme yapıldığını beyan etmiştir.
Mahkemece, 30/04/2015 Tarih 2015/9 Esas, 2015/383 Sayılı Karar ile davanın reddine karar verilmiş, davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 12/04/2016 Tarih, 2015/18176 Esas, 2016/6449 Karar Sayılı ilamında belirtilen “Dava konusu bono 13.000 TL bedellidir. Davalı duruşma sırasında ödemeler konusunda beyanda bulunmuş ve toplamda 10.500,00 TL kendisine ödeme yapıldığını bildirmiştir. Bu durumda takip konusu edilen 5.500,00 TL tutarın 3.000,00 TL’sinin davalının bu beyanı karşısında ödendiğinin kabulü gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.” şeklindeki gerekçelerle hüküm bozulmuştur.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda, davalının duruşmada 13.000 TL bedelli bono nedeniyle kendisine 10.500 TL ödeme yapıldığını ikrar ettiği, bozma ilamı sonrasında da davacı tarafından davalı vekiline 1.000 TL daha ödeme yapıldığına ilişkin belgenin dosyaya sunulduğu, bu durumda davacının bono için toplamda 11.500 TL ödeme yaptığının sabit olduğu gerekçesiyle bu bono nedeniyle davacının davalıya 11.500 TL borçlu olmadığının tespitine, 1.500 TL borçlu olduğunun tespitine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, 13.000 TL tutarındaki bonodan dolayı borçlu olunmadığının tespitine ilişkindir. Ne var ki davalı takibi 5.500 TL üzerinden başlattığı gibi davacı da menfi tespit davasını 5.500 TL üzerinden açmıştır. Önceki bozma ilamında değinildiği üzere 3.000 TL’nin davalı tarafından tahsil edildiğinin kabulü gerekir. Diğer yandan hüküm kısmının 1. bendinde dava konusu yapılmayan 11.500 TL üzerinden karar verilmesi doğru olmadığı gibi davanın menfi tespit davası olduğu gözetilmeden 1.500 TL üzerinden de olumlu tespit hükmü kurulması da usul ve yasaya aykırı olup hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 03/04/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.