MAHKEMESİ : ANTALYA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Antalya 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 01/12/2017 tarih ve 2015/582 E- 2017/777 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine-esastan kabulüne dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi"nce verilen 24/10/2018 tarih ve 2018/389 E- 2018/1634 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ile davalı arasındaki 15/12/2013 tarihli sözleşme uyarınca davalı yolcu taşıma şirketinin acenteliğini yaptığını, müvekkilinin bu hizmeti verirken davalının haksız şekilde feshi sonucunda zarara uğradığını ileri sürerek 75.000,00 TL maddi ve 25.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, yargılama sırasında 13/04/2017 tarihli dilekçe ile maddi tazminat istemini 92.265,82 TL"ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, sözleşme gereğince feshin taraflara tanınan bir hak olduğunu ve bu nedenle davacının zararından bahsedilemeyeceğini davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporları, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; sözleşmenin düzenlenmesinden yaklaşık 1,5 yıl sonra davalı tarafça feshedildiği, feshin ancak bir sonraki yıl için geçerli olabileceği, zira 2014 yılında herhangi bir fesih bildirimi olmadığından sözleşme hükümlerine göre 2015 yılı için sözleşmenin bir yıl uzamış sayıldığı, haksız fesih nedeniyle davacının zararının tazmininin karşılanması gerektiği, ancak haksız feshin tek başına manevi tazminat verilmesini gerektirmediği gerekçesi ile davanın kısmen kabulü ile manevi tazminat isteminin reddine, maddi tazminat isteminin kabulü ile 92.265,82 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Karara karşı taraf vekilleri istinaf kanun yoluna başvuruda bulunmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince acentelik sözleşmesi kapsamında tarafların tek taraflı fesih hak ve yetkilerinin bulunduğu, bu durum karşısında davacı vekilinin istinaf isteminin reddine, davalı vekilinin istinaf isteminin kabulü ile İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasına ve davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir. 
Dava acentelik sözleşmesinin haksız feshi nedeniyle tazminat istemine ilişkindir. Taraflar arasında bağıtlanan 05/12/2013 tarihli acentelik sözleşmenin 9. maddesinde “sözleşmenin süresi ve feshi” düzenlenmiştir. Sözleşmede kararlaştırılan koşullar ve özellikle belirtilen süreye uyulmaksızın fesih haksız fesihtir. Bunun yanında, davalının fesih nedeni olarak ileri sürdüğü iddialarını ispatlayamamış olması karşısında feshin haksız olduğunun kabulüyle sonuca göre karar verilmesi gerekirken, mahkemece 20/03/2012 tarih ve 2010/4233 Esas-2012/4245 Karar sayılı emsal oluşturmayan Dairemiz kararına değer verilmesi ile davanın reddi doğru olmamış bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacının temyiz isteminin kabulü ile Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULMASINA, HMK"nın 373/2. maddesi uyarınca dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 04/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.