MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı-karşı davalı, asıl davada, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti, fazla çalışma ücreti, yıllık izin ücreti, asgari geçim indirimi ve ücret alacaklarının, davalı-karşı davacı ise, karşı davada; ihbar tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Yerel mahkemece, asıl davanın kısmen kabulüne, karşı davanın reddine karar verilmiştir. Hüküm süresi içinde davalı-karşı davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı-karşı davalı, davalıya ait işyerinde depo işçisi olarak çalışırken iş sözleşmesinin işverence haksız şekilde fesh edildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, bir kısım aylık ücret, asgari geçim indirimi ve yıllık izin ücreti alacaklarının tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı-karşı davacı, iş sözleşmesini, davacının nedensiz ve mazeretsiz olarak işe devamsızlığı nedeniyle 4857 sayılı İş Kanunu"nun 25- Il/g maddesi hükmü uyarınca haklı olarak fesh ettiklerini, bu nedenle tazminat hakkı olmadığını, fazla çalışma yapmadığı gibi tatillerde de çalışmadığını, hak kazandığı ücretleri ödendiğinden alacağı bulunmadığını savunarak davanın reddini isterken, karşı dava ile ihbar tazminatının davacı-karşı davalıdan tahsilini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş sözleşmesinin davalı tarafça haksız şekilde fesh edildiği buna göre davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı ayrıca fazla çalışma, kısım aylık ücret, asgari geçim indirimi ve yıllık izin ücreti alacakları da olduğu gerekçesi ile asıl davanın kısmen kabulüne karar verilirken karşı dava red edilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı-karşı davacı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı-karşı davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı, dava dilekçesinde fazla çalışma alacağı ile ilgili olarak, davalı işyerinde haftada 6 gün süre ile günde 08.30-18.30 saatleri arasında bazı günler ise 22.00 a kadar ağır koşullarda çalıştığını açıklayarak alacak talebinde bulunmuş davalı ise işyerinde haftada 5 gün süre ile günde 08.00-18.00 saatleri arasında çalışma olduğunu savunmuştur.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı tanık beyanlarına göre haftada 5 gün süre ile günde 08.30-20.30 saatleri arasında 1,5 saatlik ara dinlenme süresi ile ve 2 haftada 1 Cumartesi günü 08.30-18.30 saatleri arasında 1 saat ara dinlenmesi ile çalışma yaptığı kabulü ile haftalık 12 saatlik fazla çalışma hesabı yapılmıştır.
Söz konusu alacakların varlığını ipatlama yükü davacı da olup davacı delil olarak tanık beyanlarına dayanmıştır. Ancak davacının dava dilekçesindeki yukarıda yazılı açıklamaları ile tanık beyanları tam olarak örtüşmediği gibi davacının beyan ettiği süreler de açık değildir. Buna göre davacının, Mahkemece kabul edilen ayda 2 Cumartesi çalışma yanında haftada 3 gün süre ile 08.30-18.30 saatleri arasında, 2 gün ise 08.30-20.30 saatleri arasında çalışma yaptığı kabul edilerek, alacak belirlenmelidir.
Hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
F) SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.