Adalet Bakanlığının, 22/04/2019 tarihli yazısı ile kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ... hakkındaki hükmün açıklanmasına dair İstanbul 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/12/2018 tarihli ve 2018/202 esas, 2018/572 sayılı kararının kanun yararına bozulmasına yönelik talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 08/05/2019 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A) Konuyla İlgili Bilgiler:
1- Sanık hakkında 26/10/2012 tarihinde işlediği iddia edilen kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı 29/01/2013 tarihli iddianameyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, İstanbul 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/06/2015 tarihli ve 2013/51 esas, 2015/277 sayılı kararıyla TCK"nın 191/1 ve 62/1. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, 5 yıl denetim süresi belirlenmesine karar verildiği, kararın itiraz edilmeksizin 09/09/2015 tarihinde kesinleştiği,
2- Daha sonra sanığın denetim süresi içinde işlediği iddia edilen “trafik güvenliğini tehlikeye sokma” suçundan dolayı mahkûmiyet hükmünün kesinleşmesini müteakip, hükmün açıklanması için Mahkemesine ihbarda bulunulması üzerine, İstanbul 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/12/2018 tarihli ve 2018/202 esas, 2018/572 sayılı kararıyla sadece “hükümlü hakkında Mahkememizin 2013/51 esas, 2015/277 karar sayılı hükmünün CMK. 231/1. maddesi uyarınca açıklanmasına” şeklinde ifadeye yer verilerek hükmün açıklandığı, ancak sanık hakkında hüküm kurulmadığı, bu kararın yasa yolu incelemesinden geçmeksizin kesinleştiği,
Anlaşılmıştır.
B) Kanun Yararına Bozma Talebi:
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında, "İstanbul 7. Asliye Ceza Mahkemesince duruşma açılmak suretiyle sanık hakkında hüküm kurulmuş ise de, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/11. fıkrasında yer alan “Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması halinde, mahkeme hükmü açıklar. Ancak mahkeme, kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanığın durumunu değerlendirerek; cezanın yarısına kadar belirleyeceği bir kısmının infaz edilmemesine ya da koşullarının varlığı halinde hükümdeki hapis cezasının ertelenmesine veya seçenek yaptırımlara çevrilmesine karar vererek yeni bir mahkûmiyet hükmü kurabilir.” şeklindeki düzenleme nazara alındığında, mahkemece anılan fıkra uyarınca değerlendirme yapıldıktan sonra hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, sadece hükmün açıklanmasına dair yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir." denilerek, İstanbul 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/12/2018 tarihli ve 2018/202 esas, 2018/572 sayılı kararının bozulması istenmiştir.
C) Konunun Değerlendirilmesi:
Her ne kadar kanun yararına bozma talebinde, hüküm açıklanırken hüküm kurulmamasının yasaya aykırı olduğu belirtilerek bu nedenle bozma talep edilmişse de,
Öncelikle inceleme konusu dosyada suç tarihinin 26/10/2012 olduğu ve 29/01/2013 tarihli iddianameyle açılan kamu davasının yapılan yargılaması sırasında 28/06/2014 tarihinde 6545 sayılı Kanunun yürürlüğe girmiş olduğu, bu nedenle 6545 sayılı Kanunla değişik 5320 sayılı Kanunun geçici 7. maddenin 2. fıkrasında yer alan, “Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Türk Ceza Kanununun 191 inci maddesinde tanımlanan suç nedeniyle yürütülen kovuşturmalarda, hakkında daha önce denetimli serbestlik veya tedavi tedbiri uygulanmayan kişilerle ilgili olarak 191 inci madde hükümleri çerçevesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilir.” şeklindeki düzenleme uyarınca sanık hakkında 6545 sayılı Kanunla değişik TCK’nın 191. maddesi kapsamında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiği, bu nedenle her ne kadar Mahkemece 30/06/2015 tarihli kararla genel hükümlere göre CMK’nın 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmişse de, sonucu bakımından sanık lehine değerlendirme yapılarak 6545 sayılı Kanunla değişik TCK’nın 191. maddesi kapsamında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kuralların uygulanması gerektiği, buna göre de hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının denetim süresi içinde TCK’nın 191/4. maddesindeki kuralların geçerli olacağı anlaşıldığından, sanığın ancak kendisine yüklenen yükümlülüklere uygun davranmamakta ısrar etmesi veya tekrar kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması, uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, hallerinde hüküm açıklanabilecektir.
Somut olayda ise sanığın denetim süresi içinde işlediği iddia edilen suç “trafik güvenliğini tehlikeye sokma” suçu olduğundan, Kanundaki özel düzenlemede yer alan emredici hüküm nedeniyle, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçu haricinde başka bir suçtan mahkûmiyet nedeniyle hükmün açıklanması şartları oluşmadığı için hükmün açıklanamayacağı,
Ancak kabule göre yapılan incelemede, sanık hakkında infaz edilecek hüküm, sanığın denetim süresi içinde yeni suç işlemesi nedeniyle hükmün açıklanması sonucunda kurulan yeni hüküm olacağından, CMK’nın 231/11. fıkrasında yer alan “Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması halinde, mahkeme hükmü açıklar. Ancak mahkeme, kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanığın durumunu değerlendirerek; cezanın yarısına kadar belirleyeceği bir kısmının infaz edilmemesine ya da koşullarının varlığı halinde hükümdeki hapis cezasının ertelenmesine veya seçenek yaptırımlara çevrilmesine karar vererek yeni bir mahkûmiyet hükmü kurabilir.” şeklindeki düzenleme uyarınca sanık hakkında açıklanmasına karar verilen hükmün içeriği ve tayin olunan yaptırımların infaza elverişli şekilde kararda gösterilmemesinin yasaya aykırı olduğu, bununla birlikte esasen kanun yararına bozulması istenilen İstanbul 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/12/2018 tarihli “hükmün açıklanmasına” ilişkin kararının CMK’nın 223. maddesi anlamında hukuki sonuç doğuran bir karar veya hüküm niteliğinde olmadığı anlaşıldığından, kanun yararına bozma yoluyla incelenmesinin de mümkün olmaması nedeniyle "ortada incelenebilecek bir karar veya hüküm bulunmadığı, 6545 sayılı Yasa ile değişik TCK"nın 191/4. maddesindeki şartların oluşması halinde usulüne uygun şekilde hükmün açıklanabileceği" tespiti yapılarak, talebin reddi gerekmiştir.
D) Karar:
Açıklanan nedenlere göre; sanık hakkındaki hükmün açıklanmasına dair İstanbul 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/12/2018 tarihli ve 2018/202 esas, 2018/572 sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma talebinin REDDİNE, dosyanın Adalet Bakanlığına iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine, 21.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.