Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - mala zarar verme - tehdit - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/3053 Esas 2018/6749 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, mala zarar verme, tehdit
HÜKÜM : Sanıkların kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve mala zarar verme, sanık ..."ın ayrıca tehdit suçundan mahkûmiyetleri

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle, sanık ... hakkında, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve mala zarar verme suçlarından dolayı CMK"nın 231/5. maddesi uyarınca verilen hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararların, 5271 sayılı CMK"nın 231/12. maddesine göre itirazı kabil nitelikte olduğu, sanıklar müdafiinin bu suça ilişkin temyizlerinin itiraz olarak kabul edilerek merciince bu hususta karar verilmesi mümkün görüldüğünden, incelemenin bu suçlar dışında kalan hükümlere yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanıklar ... haklarında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, sanık ... hakkında ise tehdit suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Mahkemece oluşa uygun şekilde sanıkların mağdur ..."a karşı eylemlerinin cebir ve tehdit kullanılması suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu kabul edilmesine rağmen, önce 5237 sayılı TCK.nın 109/1 daha sonra 109/2. maddeleri tatbik olunmak suretiyle kademeli uygulama yapılması ceza miktarı itibarıyla sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Delillerle iddia ve savunma; yapılan duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiillerin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatları yapılmış bulunduğundan, sanıklar müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
Sanıklar ... haklarında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin incelenmesinde ise;
Yapılan yargılamaya,toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 65. maddesiyle 5237 sayılı Kanunun 152/2-son maddesinde yapılan değişikliğe göre, mala zarar verme suçunun yakarak, yakıcı veya patlayıcı madde kullanılarak işlenmiş olması halinde arttırım miktarının öngörüldüğü bölümde yer alan " verilecek ceza iki katına karar artırılır" cümlesindeki "iki katına" ibaresinin çıkartılarak yerine "bir katına" ibaresinin eklenmiş olması karşısında ve mahkumiyet kararındaki artırım oranı da dikkate alınarak, söz konusu yasa değişikliğine göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK"nın 50/2. maddesine göre hapis cezası ile adli para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hallerde, hapis cezası tercih edildikten sonra bu cezanın adli para cezasına çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirdiğinden, sanık müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 14.11.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.