MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti, genel tatil ücreti ve izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkili davacının davalı... Köyü Tarımsal Kalkınma Kooperatifinde 14.09.2006 tarihinden itibaren çalışmaya başladığını, Kooperatif adına süt alma, yem ezme, yem indirme, malzeme indirme vs. işleri yaptığını, 07.06.2011 tarihi itibariyle işverence iş akdine haksız olarak son verildiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti ve yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacıyı kesinlikle haksız olarak işten çıkarmadıklarını, çıkış sebebinin tutuklanmasına ve akabinde uzun süreli tutuklu kalması ve mahkum olması sebebine dayalı olduğunu, ayrıca ortalama 4 saatten fazla çalışmadığını ve fazla çalışmışlığını da bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesini fesihte haksız olduğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dava tarihinin 21.03.2014 olmasına rağmen Mahkemece gerekçeli karar başlığında 07.04.2014 tarihinin yazılması mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak kabul edilmiştir.
2-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
3-4857 sayılı İş Kanununun 120. maddesi yollamasıyla, halen yürürlükte bulunan 1475 sayılı Yasanın 14. maddesinin on birinci fıkrası hükmüne göre, kıdem tazminatının gününde ödenmemesi durumunda mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilmelidir. Faiz başlangıcı fesih tarihi olmalıdır. İş sözleşmesinin ölüm ya da diğer nedenlerle son bulması faiz başlangıcını değiştirmez.
Somut uyuşmazlıkta; Mahkemece kıdem tazminatı alacağının tamamına fesih tarihi olan 07/06/2011 tarihinden itibaren faize hükmedilmesi gerekirken fesih ve ıslah ayrımı yapılarak faize hükmedilmesi ve ayrıca yargılama sırasında kendisini vekil ile temsil ettiren davacı yerine vekil ile temsil edilmeyen davalı lehine vekalet ücretine hükmedilmesi hatalı olup, bozma sebebi ise de, anılan yanlışlıkların giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 Sayılı HMK’nun geçici 3/2 maddesi yollaması ile HUMK’nun 438/7 maddesi uyarınca aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının 1. bendinin “A” alt bendi ile 5. bendinin tamamen çıkartılarak, yerlerine;
“A) Davacının 3.767,19 TL brüt kıdem tazminatı alacağının fesih tarihi olan 07/06/2011 tarihinden itibaren itibaren işleyecek bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faiz ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
5-Davacı taraf kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden yürürlükte bulunan A.A.Ü.T uyarınca belirlenen 1.500,00 TL maktu vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,” bentlerinin yazılmasına ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz eden davacıya yükletilmesine, 22/03/2018 gününde oybirliği ile karar verildi.