Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/8457 Esas 2021/23411 Karar Sayılı İlamı

6136 sayılı Ateşli Silahlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanun"a muhalefet suçundan sanık ..."nun, anılan Kanun"un 13/1, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 62 ve 52. maddeleri gereğince 10 ay hapis ve 500,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun’un 58/1. maddesi uyarınca cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Soma 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/01/2018 tarihli ve 2016/298 esas, 2018/120 sayılı kararını kapsayan dosyası ile ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre, sanığın tekerrüre esas alınan Soma Asliye Ceza Mahkemesinin 24/03/2014 tarihli ve 2013/303 esas, 2014/15 sayılı ilâmına konu suç tarihinin 29/04/2013 olduğu, kayden 05/06/1995 doğumlu olan sanığın söz konusu ilâma konu suçu işlediği tarihte 15-18 yaş grubu aralığında bulunduğunun anlaşılması karşısında, 5237 sayılı Kanun"un 58/5. maddesinde yer alan “Fiili işlediği sırada onsekiz yaşını doldurmamış olan kişilerin işlediği suçlar dolayısıyla tekerrür hükümleri uygulanmaz” şeklindeki hüküm ile sanığın adlî sicil kayında tekerrüre esas alınabilecek surette başkaca bir mahkûmiyet kaydının bulunmaması hususları birlikte değerlendirildiğinde, sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 13/08/2020 gün ve 2020/8962 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 16/09/2020 gün ve KYB/2020-76205 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize tevdii kılınmakla incelendi.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Hükmün tefhim edildiği tarihte başka suçtan farklı yer ceza infaz kurumunda bulunan ve SEGBİS aracılığıyla hazır edilen sanığa, cezaevi kanalıyla da temyiz dilekçesi verilebileceğinin yasa yolu bildiriminde ve açıklamada belirtilmediği gibi, sanığın yüzüne karşı verilen kararda, kanun yolu başvuru süresinin kararın "tefhiminden" itibaren başlayacağının belirtilmesi yerine, "... tefhim/tebliğ tarihinden itibaren..." denilmek suretiyle yanıltıcı ifade kullanıldığı, bu haliyle tefhimin Anayasa’nın 40/2, CMK’nın 34/2, 231/2 ve 232/6. maddelerinde öngörülen yöntemlere uygun olarak yapılmadığı, bu suretle kanun yolu başvuru hakkının kullanılmasında sanıkta yanılgı oluşturulduğundan kararın kesinleşmediği ve kesinleşmemiş kararlara karşı kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağı anlaşıldığından,
Adalet Bakanlığı"nın kanun yararına bozma istemine dayalı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na düzenlenen ihbarname içeriği açıklanan nedenlerle yerinde görülmediğinden kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, dosyanın Adalet Bakanlığı"na gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 23.12.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.