Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/5630 Esas 2019/100 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddine

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacının sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre; Osmaniye 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 06.05.1987 tarih ve 1986/65 Esas – 1987/79 Karar sayılı kararıyla davacının silahlı gasp suçundan neticeten 12 yıl 6 ay ağır hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın temyizde onanması suretiyle kesinleştiği ve infazına başlandığı, bu aşamada diğer mahkumiyetleri ile içtima edilerek Ceyhan Ağır Ceza Mahkemesi"nin 11.04.1988 tarih ve 1988/61 müt. sayılı içtima kararı ile 36 yıl ağır hapis cezasına hükümlü iken Kozan Ağır Ceza Mahkemesi"nin 27.12.1995 tarih ve 1995/154 müt. sayılı kararı ile şartla tahliyesine karar verildiği, 5237 sayılı TCK’nın yürürlüğe girmesi üzerine uyarlama yargılaması yapılarak Osmaniye 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 06.11.2007 tarih ve 2007/1 Esas – 2007/228 Karar sayılı kararı ile davacının neticeten 12 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın kesinleşmesi üzerine yeni bir ilam gibi 2014/4097 ilamat sırasına kaydının yapılması neticesinde davacı hakkında yakalama kararı çıkartıldığı ve 21.06.2014 tarihinde yakalanarak cezaevine konulduğu, Osmaniye 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 15.09.2014 tarih ve 2007/1 Esas – 2007/228 Karar sayılı ek kararı ile davacı hakkında Kozan Ağır Ceza Mahkemesi"nin 27.12.1995 tarih ve 1995/154 müt. sayılı şartla tahliye kararı ile ilgili olarak işlem yapılması gerekirken cezaevine konulduğundan bahisle 12 yıl 6 ay hapis cezasının infazının durdurulmasına karar verildiği ve davacının tahliye edildiğinin anlaşıldığı, Uyuşmazlık Mahkemesi"nin 26.01.2015 tarih, 2015/9 Esas – 2015/17 Karar sayılı kararı dikkate alınarak, infaz aşamasında Cumhuriyet Başsavcılıkları ve mahkemeler tarafından şartla tahliyeye ilişkin olarak verilen karar ve yapılan işlemler ile müddetname tanzimi ve benzeri işlemlerin idari bir işlem olarak kabulünün mümkün olmadığı, adli bir işlem olduğu ve CMK’nın 141 vd maddeleri kapsamında değerlendirilmesi gerektiği, bu kapsamda davacının bihakkın tahliye tarihinden fazla yatıp yatmadığı, yakalanarak tutuklandığı 21.06.2014 tarihi ile tahliye olduğu 15.09.2014 tarihi arasındaki sürenin silahlı gasp suçundan verilen hapis cezasından ya da diğer bir mahkumiyetinden fiilen mahsup edilip edilmediği, 15.09.2014 tarihinde tahliye olduktan sonra davacı hakkında verilen şartla tahliye kararının geri alınmasına karar verilip verilmediği ve kararın kesinleşip kesinleşmediği araştırılarak bu hususların sonucuna göre davacının tazminat talep etme hakkının bulunup bulunmadığının değerlendirilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davacının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 07.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.