7. Hukuk Dairesi Esas No: 2013/26953 Karar No: 2014/3934 Karar Tarihi: 17.02.2014
Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/26953 Esas 2014/3934 Karar Sayılı İlamı
7. Hukuk Dairesi 2013/26953 E. , 2014/3934 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi : Trabzon 1. İş Mahkemesi Tarihi : 14/11/2013 Numarası : 2012/67-2013/885
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine. 2-Davacı vekili, kötüniyet, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma ve genel tatil ücreti ve de asgari geçim indirimi alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Davalı davanın reddine karar verilmesini istemiştir. Mahkemece, iş akdinin davalı tarafından haksız olarak feshedildiği, davacının fazla çalışma ve genel tatil ücreti alacaklarının olduğunu tanık beyanları ile ispatladığı gerekçesiyle kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma ve genel tatil ücreti yönünden davanın kabulüne karar verilmiştir. Mahkemece, davacı tanıklarının beyanı esas alınarak fazla çalışma ve genel tatil ücreti alacağına hükmedilmiş ise de; davacı tanıklarından İ.. T.."ın davalı işveren aleyhine açmış olduğu aynı mahiyetteki davada tanık olarak dinlenilen davacı M.. İ.."in davalı işveren aleyhine açtığı bu dava nedeniyle davalı işveren ile arasında husumet olduğu kabul edilerek fazla çalışma ve genel tatil ücreti alacağının tahsiline yönelik talebin ispatlanamaması nedeniyle reddedildiği, yerel mahkemece verilen kararın Dairemizin 13.01.2014 tarih 2013/17175 Esas ve 2014/140 Karar sayılı ilamı ile onandığı; diğer davacı tanığı Ö.. O.."nun ise davalı iş yeri çalışanı olmadığı gibi komşu iş yerinde de çalışmasının bulunmadığı, bu nedenle davalı iş yerindeki çalışma şeklini bilmesinin mümkün olmadığı anlaşıldığından; davacının fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil alacağını ispatlayamadığı kabul edilerek fazla çalışma ve genel tatil ücreti alacağı talebinin reddine karar verilmesi yerine bu taleplerin kabulü yönünde hüküm kurulması hatalıdır. Ayrıca, dava belirsiz alacak davası olmayıp kısmi dava olduğu halde davacı tarafından dosyaya sunulan 04.11.2003 tarihli ıslah dilekçesi ile arttırılan alacak miktarları için faiz talep edilmemiş olmasına rağmen, ıslah dilekçesinde talep edilen alacak miktarlarına ıslah tarihinden itibaren faiz yürütülmüş olması da hatalı olup bozma nedenidir. SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 17/02/2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.