MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın 20/09/2018 tarihli duruşmada alınan ifadesinde, müdafi talebinin bulunmadığı gibi, 5271 sayılı CMK"nın 150. maddesinin 2. ve 3. fıkraları gereğince de sanığa zorunlu müdafi atanmasını gerektirecek bir durum da olmadığı, hükmün sanığın yüzüne karşı verildiği, sanığa kovuşturma aşamasında atanan müdafiin, yokluğunda verilen ve 12/10/2018 tarihinde kendisine tebliğ edilen hükmü yine, 12/10/2018 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla; başka suçtan hükümlü olup son duruşmada hazır edilen sanığın yüzüne karşı verilen 20.09.2018 tarihli hükmün yasa yolu bildiriminde CMK"nın 263"ncü maddesine göre, sanığın bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile kararı temyiz edebileceğinin belirtilmemesi nedeniyle hüküm her ne kadar sanık müdafii Av. ... tarafından temyiz edilmiş ise de, anılan müdafiinin sanık hakkında verilen kararı temyize yetkisinin bulunmadığı gözetilerek, mahkumiyet hükmünün bizzat sanık ...’ya tebliğinin gerektiği, gerekçeli kararın sanığa usulüne uygun şekilde (sanığın cezaevinde olması halinde cezaevinde tebliği, aksi halde ifadesinde bildirdiği son bilinen adresine kararın tebliği, bu adrese de tebliğ yapılamaması halinde güncel MERNİS adresine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliğ edilerek, müdafiinin temyizine onayı olup olmadığını bildirmesi, bu konuda beyanda bulunmadığı takdirde, Av. ...’ın temyiz talebinin geçersiz sayılacağı hususunun tebligat belgesinde açıklanması, temyize onay vermesi veya temyiz dilekçesi sunması halinde dosyasına eklendikten ve ek tebliğname düzenlendikten sonra incelenmek üzere iadesinin mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE 23/05/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.