MAHKEMESİ : İSTANBUL 1.FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 1.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 28/03/2018 tarih ve 2017/323-2018/121 sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında "Grizzly Man" isimli belgeselin gösterim lisans hakkı için 01.02.2007 tarihli “Lisans Devir Sözleşmesi” imzalanarak filmin davacı şirkete teslim edildiğini, sözleşme bedelinin davalıya ödendiğini ve yayın hazırlıklarına başlandığını, belgeselin Türkçe çeviri ve alt yazıları ile reklamı için masraflar yaptığını, ayrıca dava dışı Atasay Kuy. San. Tic. A.Ş. ile 100.000,00 TL"lik “Reklam Yayın Sözleşmesi” imzalandığını, ancak davalının 23.03.2007 tarihli ihtarname ile maddi hata iddiasına dayalı ve tek yanlı olarak sözleşmeyi fesih ettiğini, davalının ağır kusuru sonucu davacı şirketin zarara uğradığını ileri sürerek 287.356,86 TL"nin 30.03.2007 tarihinden itibaren işletilecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davalı şirketin davaya konu eserin sinema ve video haklarına sahip olduğu halde televizyon yayın haklarını devretme yetkilerinin bulunmadığının sonradan fark edildiğini, hata yapılarak böyle bir sözleşme imzalandığını, bu durumun sözlü ve elektronik ortamda derhal davacı şirkete bildirildiğini, hata halinin giderilmesi için yeni filmler verilmesi veya daha önce verilen filmlerin lisans sürelerinin uzatılmasının teklif edildiğini, davacı şirketin teklife cevap vermemesi sonrasında esaslı hata haline dayanarak sözleşmenin tek taraflı olarak fesih edildiğini ve sözleşme bedelinin davacıya iade edildiğini, talep edilen zarar kalemlerinin gerçek zarar olmadığı gibi olağana kıyasla fahiş bedeller olduğunu, sponsorluk bedelinin müspet zarar kapsamında olduğundan talep edilemeyeceğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, devir tarihinde davalının mali haklarına sahip olmadığı dava konusu belgeseli hak sahibiymiş gibi yayın hakkını sözleşme ile davacıya devrettikten sonra esaslı hata haline dayanarak sözleşmeyi fesih ettiği, 5846 sayılı FSEK"nın 53, yeni ve eski Borçlar Kanunu 169,171,191 ve 193. maddeleri gözetildiğinde davalının davacının ispatlanan zararını tazmin ile mükellef olduğu, 15.02.2017 tarihli kök raporda iki seçenekli hesaplama yapıldığı, dava dışı firmanın alanında tanınmış bir firma olduğu ve bu bedel altında bir sponsorluk anlaşması yapmasının ticari hayatın olağan akışına aykırı olacağından sözleşmedeki tüm bedel olan 100,000 TL üzerinden yapılan hesaplamaya itibar edildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 117.322.40 TL’nın dava tarihinden itibaren işletilecek avans faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve davalı yanın açık bir temyiz iradesinin bulunmaması gözetilerek davacı vekilinin temyiz istemi ile sınırlı yapılan incelemeye göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 04/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.