Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/22015 Esas 2019/20425 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait ... ’daki çeşitli iş yerlerinde satış elemanı olarak çalıştığını ve ücretleri ödenmediği için 25.03.2015 tarihli ihtarname ile iş sözleşmesini haklı olarak feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile diğer bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücrete hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır. 4857 sayılı İş Kanunu"nun 59.maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.Somut olayda; davacı dava dilekçesinde, kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlerin ödenmediğini belirterek yıllık izin ücreti alacağı talebinde bulunmuştur. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının toplam 70 gün izin ücretini hak ettiği, kullanılan izin günlerinin mahsubu ile bakiye 48 gün iznin kaldığı, izin ücretine ilişkin yapılan ödemenin mahsubu ile bakiye yıllık izin ücretinin olduğunun tespit edildiği görülmüştür. Ancak davacının 25.01.2011- 25.03.2015 tarihleri arasında davalı işveren nezdinde çalıştığı, buna göre davacının toplam 56 gün izin ücretine hak kazandığı, ancak davalıca sunulan imzalı izin defterlerine bakıldığında 20.05.2014-26.05.2014 tarihleri arasında 6 gün, 08.11.2013-19.11.2013 tarihleri arasında 11 gün ve 07.06.2012-12.06.2012 tarihleri arasında 5 gün olmak üzere toplamda 22 gün yıllık izin kullandığı, buna göre bakiye izin gün sayısının 34 gün olduğu anlaşılmıştır. Buna göre izin ücreti 34 gün üzerinden hesaplanmalı ve dosyaya ibraz edilen ... Türk Katılım Bankası"na ait 01.04.2015 tarihli dekonta göre davacının hesabına yıllık izin ücreti karşılığı olarak yatırılan 1.031,04 TL ödemede dikkate alınarak yıllık izin ücreti hakkında hüküm kurulmalıdır.SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06.11.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.