Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK’nın 179/3-2, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, yanında yolcu olarak bulunan arkadaşının direksiyona dokunması nedeniyle kazanın meydana geldiğine dair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Kasıtlı suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kastı, suçun işleniş biçimi ile meydana gelen tehlikenin ağırlığı nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanığın 3.10 promil alkollü olduğu halde sevk ve idaresindeki araç ile maddi hasarlı trafik kazasına karıştığı somut olayda, sanığın almış olduğu alkolün derecesi gözetilerek alt sınırdan uzaklaşılmasında bir isabetsizlik bulunmamakla birlikte, hak ve nesafete uygun bir cezaya hükmedilmesi yerine, teşdidin derecesinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde fazla ceza tayin edilmesi,
2- Hükmün gerekçe bölümünde "verilen hapis cezası paraya çevrilmiş" ibaresi yer almış olmasına rağmen hüküm fıkrasında "TCK"nın 50. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına" karar verildiği belirtilerek kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki oluşturulması,
3-T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 07.01.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.