MAHKEME KARARI : Doğubayazıt 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 29/05/2015 tarih, 2015/79 Esas ve 2015/590 Karar
HÜKÜM : Mahkumiyet
SUÇLAR : Hırsızlık - resmi belgede sahtecilik


Sanık ... hakkında hırsızlık ve resmi belgede sahtecilik suçlarından yapılan yargılama sonucunda; 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h ve 168. maddeleri gereğince 3 yıl 4 ay ve 204/1. maddesi uyarınca 2 yıl hapis cezasına ilişkin Doğubayazıt 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 29/05/2015 tarih, 2015/79 Esas ve 2015/590 Karar sayılı kararına ilişkin sanığın temyizi üzerine;
Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 23/12/2019 tarih, 2019/8802 Esas ve 2019/16502 Karar sayılı kararıyla;
Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık ve resmi belgede sahtecilik suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Dosya kapsamına göre, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık hakkında, 5377 sayılı Kanun"un 2. maddesi ile TCK"nun 7. maddesine eklenen 3. fıkra karşısında ikinci defa tekerrür hükümlerinin uygulanması için her iki suçun da suç tarihlerinin, 08.07.2005"ten sonra olması gerektiği, mahkeme tarafından tekerrüre esas alınan Erzincan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/200 Esas ve 2012/462 Karar sayılı ilamında TCK’nun 58. maddesinin uygulandığı, TCK’nun 58. maddesine esas alınan Sivas Asliye Ceza Mahkemesinin 2005/16 Esas ve 2005/86 Karar sayılı ilamındaki mahkumiyete konu suç tarihinin ise 20.10.2004 olduğu bu nedenle sanık hakkında ikinci defa tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,



./..
2-T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında kurulan hükümden ikinci defa tekerrür uygulanmasına ve T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; "TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin olan tüm kısımların" çıkartılması ile yerlerine “TCK"nun 53. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilerek uygulanmasına” ve “Sanığın adli sicil kaydında yer alan 07/01/2013 tarihinde kesinleşen, Erzican 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/200 Esas ve 2012/462 Karar sayılı ilamındaki 3 yıl 6 ay hapis cezası ile mahkumiyet nedeniyle 5237 sayılı TCK"nun 58/2-b. maddesi uyarınca birinci kez mükerrir olduğu anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK"nun 58/6. maddesi gereğince hapis cezalarının mükerrirlere göre infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına,” cümlesi eklenmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığın çalmış olduğu nüfus cüzdanını soruşturma başlamadan önce mağdura iade ettiği tüm dosya kapsamından anlaşıldığı, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 01.03.2016 tarih, 2015/2-832 Esas ve 2016/102 Karar sayılı ilamı ile "Mağdur ve katılanın zararı soruşturma aşamasında giderildiğinden ceza adaletinin sağlanması, hak ve nesafet kuralları ve TCK"nun 168. maddesinde belirtilen indirim oranları gözetilerek mahkemece sanıkların cezasının 1/2 oranından daha fazla olmak koşuluyla indirilmesi gerekirken, 1/2 oranında indirim yapılması isabetsizdir" olarak kabul edildiği; ayrıca 5237 sayılı TCK"nun 168. maddesinin 1. fıkrasında etkin pişmanlık nedeniyle 2/3 oranına kadar indirim yapılacağının belirtildiği, aynı maddenin 2. fıkrasında ise indirim oranının 1/2 olarak öngörüldüğünün anlaşılması karşısında; sanık hakkında hırsızlık suçundan belirlenen temel cezalar üzerinden TCK"nun 168/1. maddesi uyarınca indirim yapılırken 1/2 oranından daha fazla oranda indirim yapılması gerektiği gözetilmemek suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
2-Sanık hakkında, 5377 sayılı Kanun"un 2. maddesi ile TCK"nun 7. maddesine eklenen 3. fıkra karşısında ikinci defa tekerrür hükümlerinin uygulanması için her iki suçun da suç tarihlerinin, 08.07.2005"ten sonra olması gerektiği, mahkeme tarafından tekerrüre esas alınan Erzincan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/200 Esas ve 2012/462 Karar sayılı ilamında TCK’nun 58. maddesinin uygulandığı, TCK’nun 58. maddesine esas alınan Sivas Asliye Ceza Mahkemesinin 2005/16 Esas ve 2005/86 Karar sayılı ilamındaki mahkumiyete konu suç tarihinin ise 20.10.2004 olduğu bu nedenle sanık hakkında ikinci defa tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
3-T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

./..

Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, karar verilmiştir.
İTİRAZ NEDENLERİ:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı 22.01.2020 tarih ve 2015/304493 sayılı yazısı ile;
ANLATIM VE TALEP:
" Doğbayazıt 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 29/05/2015 gün, 2015/79 Esas - 2015/590 Karar sayılı ilamı ile sanık ..."ın,
a) Hırsızlık suçundan TCK"nın 142/2-H, 168/1, 53, 58. maddeleri gereğince 3 yıl 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiş olup; hükmün sanık tarafından temyizi üzerine Başsavcılığımızca düzenlenen 25/05/2019 gün ve 2015/304493 sayılı tebliğname ile resmi evrakta sahtecilik suçundan kurulan hükmün onanması, hırsızlık suçundan kurulan hükmün ise TCK"nın 168/1. maddesi uygulaması yönünden bozulması talep edilmiş ve Dairenizin yukarıda anılan ilamı ile resmi evrakta sahtecilik suçundan kurulan hükmün ikinci kez tekerrür şartları bulunmadığı gerekçesiyle düzeltilerek onanması, hırsızlık suçundan kurulan hükmün ise TCK"nın 168/1. maddesi uygulaması yanında ikinci kez tekerrür şartlarının da bulunmadığı gerekçesiyle bozulmasına karar verildiği" belirtilmiştir.
b) Resmi evrakta sahtecilik suçundan TCK"nın 204/1, 53, 58. maddeleri gereğince 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine,
İTİRAZ NEDENLERİ:
"Sanığın sabıkasına esas hırsızlık suçundan mahkumiyetine ilişkin ve sabıka kaydına göre 07/01/2013 tarihinde kesinleşen Erzincan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/12/2012 gün, 2012/200 Esas ve 2012/462 Karar sayılı ilamı ikinci kez tekerrüre esas alınmıştır. Ancak UYAP üzerinden yapılan inceleme sonucunda tekerrüre esas alınan bu hüküm daha sonra Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 01/03/2016 tarih, 2015/6597 Esas ve 2016/3366 Karar sayılı ilamı ile bozulduğundan tekerrüre esas alınaması mümkün değildir.
Ancak sanığın sabıkasına konu Suşehri Asliye Ceza Mahkemesinin 23/09/2013 tarihinde kesinleşen 16/03/2010 gün, 2009/169 Esas ve 2010/19 Karar sayılı ilamına konu TCK"nın 142/1-b, 62, 53, 58. maddeleri uyarınca hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyet hükmü tekerrür şartlarını taşımaktadır.
Diğer taraftan tekerrür koşullarını taşıyan Suşehri Asliye Ceza Mahkemesinin 16/03/2010 gün, 2009/169 Esas ve 2010/19 Karar sayılı ilamında da sanık hakkında TCK"nın 58. maddesi uygulandığından ikinci kez tekerrür koşulları da gerçekleşmiştir. İkince kez tekerrür koşullarını taşıyan Suşehri Asliye Ceza Mahkemesinin 16/03/2010 gün, 2009/169 Esas ve 2010/19 Karar sayılı ilamında TCK"nın 58. maddesine esas alınınan ilam ise 22/10/2004 tarihinde işlenen yağma suçundan 5237 sayılı TCK"nın 149/1-a-c, 150/2, 53. maddeleri uyarınca hükmedilen 4 yıl 2 ay hapis cezasına ilişkin Erzincan Ağır Ceza Mahkemesinin 29/09/2005 gün, 2005/183 Esas ve 2005/169 Karar sayılı ilamıdır (Erzincan Ağır Ceza Mahkemesinin 28/04/2005 tarihinde kesinleşen 25/11/2004 gün, 2004/147 Esas ve 2004/155 Karar sayılı ilamı olup, uyarlama yargılaması sonucu verilen yeni karardır).
İkinci kez tekerrür koşullarını taşıyan Suşehri Asliye Ceza Mahkemesinin 16/03/2010 gün, 2009/169 Esas ve 2010/19 Karar sayılı ilamında TCK"nın 58. maddesine esas alınınan Erzincan Ağır Ceza Mahkemesinin 29/09/2005 gün, 2005/183 Esas ve 2005/169 Karar sayılı ilamına konu suçun 5237 sayılı TCK"nın yürürlüğünden önce (22/10/2004) olması tekerrüre esas alınmasına engel olmadığı gibi bu ilamı tekerrüre esas alan Suşehri Asliye Ceza Mahkemesinin 16/03/2010 gün, 2009/169 Esas ve 2010/19 Karar sayılı ilamının Yargıtay 13. Ceza Dairesi tarafından 23/09/2013 tarihinde onanarak kesinleşmesinden sonra 02/01/2015 tarihinde işlediği dosyamıza konu suçlar nedeniyle ikinci kez mükerrir sayılmasına da yasal bir engel bulunmamaktadır.

./..

Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/06/2011 gün, 2011/1-53 Esas ve 2011/115 Karar sayılı ilamında da belirtildiği gibi, tekerrür, ikinci bir suçun işlenmesine bağlı olarak ortaya çıkan bir sonuç olup, ikinci suçun da, 5237 sayılı TCK’nın yürürlüğe girmesinden sonra işlenmesi nedeniyle, bu suçtan dolayı sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması gerekecektir. 5237 sayılı Yasa"nın 58. maddesi uyarınca kişinin mükerrir sayılması için ilk hükmün kesinleşmesinden sonra ikinci suçun işlenmesi yeterli olup, ilk suçun 01 Haziran 2005 tarihinden önce veya sonra işlenmesinin mükerrirlik açısından herhangi bir önemi bulunmamaktadır.
Bu şekilde işlediği ikinci suç nedeniyle birinci kez mükerrir olan sanığın diğer koşulların da varlığı halinde işlediği üçüncü suç nedeniyle ikinci kez mükerrir sayılmasında yasaya aykırılık bulunmamakatadır.
Açıklanan nedenlerle sanık hakkında;
1- Resmi evrakta sahtecilik suçundan kurulan hüküm yönünden; sanığın sabıkasında yer alan Suşehri Asliye Ceza Mahkemesinin 16/03/2010 gün, 2009/169 Esas ve 2010/19 Karar sayılı ilamına konu TCK"nın 142/1-b, 62, 53, 58. maddeleri uyarınca hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyet hükmü nedeniyle ikinci kez mükerrir sayılmasına karar verilerek DÜZELTİLEREK ONANMASINA karar verilmesi,
2- Hırsızlık suçundan kurulan hüküm yönünden ise;
a) Sanığın sabıkasında yer alan Suşehri Asliye Ceza Mahkemesinin 16/03/2010 gün, 2009/169 Esas ve 2010/19 Karar sayılı ilamına konu TCK"nın 142/1-b, 62, 53, 58. maddeleri uyarınca hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyet hükmü nedeniyle ikinci kez mükerrir sayılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
b) TCK"nın 168/1. maddesinin uygulanması sırasında aynı maddenin ikinci fıkrası da dikkate alındığında indirim oranının 1/2’den fazla olması gerektiğinin gözetilmemesi hususlarında BOZULMASINA karar verilmesi gerektiği düşünüldüğünden itiraz yoluna başvurulduğu" belirtilmiştir.
SONUÇ VE İSTEM: Açıklanan gerekçelerle;
"Yukarıda açıklanan nedenlerle; 6352 sayılı Yasa"nın 99. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine eklenen 2. fıkra uyarınca, İTİRAZIN KABULÜ ile Yüksek Dairenizin 23/12/2019 gün ve 2019/8802 Esas ve 2019/16502 Karar sayılı ilamının kaldırılarak; İtiraz yönünde karar verilmesi,
İtirazın kabul edilmemesi halinde ise, 6352 sayılı Yasa"nın 99. maddesi ile 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine eklenen 3. fıkrası uyarınca, dosyanın itirazın incelenmesi için Yüksek Yargıtay Ceza Genel Kurulu"na GÖNDERİLMESİNE karar verilmesi; itirazen arz ve talep olunur. " şeklinde istemde bulunulması üzerine dosya dairemize gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü;
İTİRAZIN KAPSAMI;
Sanık hakkında mahkemece ikinci kez tekerrüre esas alınan Erzincan 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 07/12/2012 tarih, 2012/200 Esas ve 2012/462 Karar sayılı ilamı için UYAP üzerinden yapılan inceleme sonucunda bu kararın Yargıtay 13. Ceza Dairesi"nin 01/03/2016 tarih, 2015/6597 Esas ve 2016/3366 Karar sayılı ilamı ile bozulduğundan tekerrüre esas alınmasının mümkün olmadığı, ancak sanığın sabıkasına konu Suşehri Asliye Ceza Mahkemesi"nin 23/09/2013 tarihinde kesinleşen 16/03/2010 tarih, 2009/169 Esas ve 2010/19 Karar sayılı ilamına konu TCK"nun 142/1-b, 62, 53, 58. maddeleri uyarınca hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün ikinci kez tekerrür şartlarını taşıdığı, bu ilamda TCK"nun 58. maddesine esas alınınan ilamın ise 22/10/2004 tarihinde işlenen yağma suçundan 5237 sayılı TCK"nun 149/1-a-c, 150/2, 62, 53. maddeleri uyarınca hükmedilen 4 yıl 2 ay hapis cezasına ilişkin Erzincan Ağır Ceza Mahkemesi"nin 29/09/2005 tarih, 2005/183 Esas ve 2005/169 Karar sayılı kararı olduğu belirtilerek Dairemizin düzeltilerek onama ve bozma kararlarının değiştirilmesi talep edilmiştir.



./..

KARAR;
Sanık hakkında mahkemece ikinci kez tekerrüre esas alınan Erzincan 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 07/12/2012 tarih, 2012/200 Esas ve 2012/462 Karar sayılı ilamı için UYAP üzerinden yapılan inceleme sonucunda bu kararın Yargıtay 13. Ceza Dairesi"nin 01/03/2016 tarih, 2015/6597 Esas ve 2016/3366 Karar sayılı ilamı ile bozulduğundan tekerrüre esas alınmasının mümkün olmadığı ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22.01.2020 tarih ve 2015/304493 sayılı itirazının bu kısmının kabulünün gerektiği anlaşılmıştır.
Ancak 765 sayılı TCK’nun 81. maddesi ile tek bir tekerrür düzenlenmesi ile yetinildiği ve sonucu itibarıyla ceza arttırımı etkisi olduğu, 647 sayılı Kanun"da da farklı bir düzenleme olmadığı 5237 sayılı Kanun’un 58. maddesi ile getirilen tekerrür müessesinin sonuçlarının 5275 sayılı Kanun’un 108. maddesinde düzenlendiği ve bu düzenlemeyle de ceza arttırımı değil infaz edilecek süreyi uzatan etki oluşturacağı yolunda hüküm getirilmiştir. Eski ceza mevzuatı ile yeni ceza mevzuatının karşılaştırılmasında Ceza Kanunu’nun 7. maddesinin 2. fıkrası gereği ikinci kez mükerrirlik kısmının aleyhe düzenleme niteliğinde olması sebebiyle geriye yürümeyeceği, 7/3. fıkradaki düzenlemenin bu hususu değiştirmeyecektir. 5275 sayılı Kanun’un 108/3. fıkrasının uygulanabilmesi, ikinci kez mükerrirlik kararı verilebilmesi için hem birinci tekerrürün hem de ikinci tekerrüre ilişkin suçların 01 haziran 2005 tarihinden sonra işlenen suçlar olması gereklidir. Dolayısıyla birinci tekerrür uygulanmasına konu suç 01 haziran 2005 tarihinden önce işlenmiş ise ikinci kez mükerrirlik oluşmaz. İkinci kez mükerrirlik için birinci tekerrüre konu ilamda 5237 sayılı Kanun’un 58. maddesinin uygulanması gereklidir. Bir diğer anlatımla birinci tekerrürde 765 sayılı TCK’nun 81. maddesi tatbik edilmiş ise ikinci tekerrür uygulanmaz. Kuşkusuz bu kural birinci tekerrür uygulamasına konu suçun 01 haziran 2005’ten sonra işlenmesi gerektiğine dair ilk kurulan doğal bir sonucudur. Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 07/06/2011 tarih, 2011/1-53 Esas ve 2011/115 Karar sayılı kararının da ifade edilen ilkelerde birinci tekerrür diye ifade edilen hususa ilişkin olup ikinci tekerrür olarak ifade ve kabul edilen hususa ilişkin değildir. Bu açıklamalar ışığında Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22.01.2020 tarih ve 2015/304493 sayılı itirazında belirtilen sanığın sabıkasına konu Suşehri Asliye Ceza Mahkemesi"nin 23/09/2013 tarihinde kesinleşen 16/03/2010 tarih, 2009/169 Esas ve 2010/19 Karar sayılı ilamına konu TCK"nun 142/1-b, 62, 53, 58. maddeleri uyarınca hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyet kararın da TCK"nun 58. maddesine esas alınan ilamın 22/10/2004 tarihinde işlenen yağma suçundan 5237 sayılı TCK"nun 149/1-a-c, 150/2, 62, 53. maddeleri uyarınca hükmedilen 4 yıl 2 ay hapis cezasına ilişkin Erzincan Ağır Ceza Mahkemesi"nin 29/09/2005 tarih, 2005/183 Esas ve 2005/169 Karar sayılı kararı olması ve suç tarihinin 01 Haziran 2005’ten önce olması nedeniyle ikinci defa tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı anlaşılmakla itirazın bu kısmının reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
Bu nedenle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22.01.2020 tarih ve 2015/304493 sayılı itiraz istemi yerinde görülmüş olduğundan İTİRAZIN KISMEN KABUL VE KISMEN REDDİNE,
Sanık hakkında mahkemece ikinci kez tekerrüre esas alınan Erzincan 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 07/12/2012 tarih, 2012/200 Esas ve 2012/462 Karar sayılı ilamı için UYAP üzerinden yapılan inceleme sonucunda bu kararın Yargıtay 13. Ceza Dairesi"nin 01/03/2016 tarih, 2015/6597 Esas ve 2016/3366 Karar sayılı ilamı ile bozulduğundan tekerrüre esas alınmasının mümkün olmadığı ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22.01.2020 tarih ve 2015/304493 sayılı itirazının bu kısmının kabulünün gerektiği anlaşılmakla bu husus yönünden İTİRAZIN KABULÜNE,
Sanığın sabıkasına konu Suşehri Asliye Ceza Mahkemesi"nin 23/09/2013 tarihinde kesinleşen 16/03/2010 tarih, 2009/169 Esas ve 2010/19 Karar sayılı ilamına konu TCK"nun 142/1-b, 62, 53, 58. maddeleri uyarınca hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyet kararında ki TCK"nun 58. maddesine esas alınan ilamın ise 22/10/2004 tarihinde işlenen yağma

./..

suçundan 5237 sayılı TCK"nun 149/1-a-c, 150/2, 62, 53. maddeleri uyarınca hükmedilen 4 yıl 2 ay hapis cezasına ilişkin Erzincan Ağır Ceza Mahkemesi"nin 29/09/2005 tarih, 2005/183 Esas ve 2005/169 Karar sayılı kararı olduğu belirtilerek sanık hakkında bu mahkumiyet kararı nedeniyle ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanması kısmı yönünden Dairemizin anılan kararında usul ve Yasa"ya aykırı bir yön bulunmaması nedeniyle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22.01.2020 tarih ve 2015/304493 sayılı itiraz dilekçesinde ileri sürülen düşünce yerinde görülmediğinden İTİRAZIN REDDİNE,
Dairemizin 23.12.2019 tarih, 2019/8802 Esas ve 2019/16502 Karar sayılı kararının bu kısım yönünden KALDIRILMASINA YER OLMADIĞINA, itirazın incelenmesi için dosyanın 5271 sayılı CMK’nın 308/2. maddesi uyarınca Yargıtay Ceza Genel Kurul Başkanlığına GÖNDERİLMESİNE, 17.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.