Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9307 Esas 2019/18155 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9307
Karar No: 2019/18155
Karar Tarihi: 09.10.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/9307 Esas 2019/18155 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir mahkumiyet hükmü temyiz edilmiştir. Temyiz sebepleri incelendiğinde, birinci sebep olarak sanık müdafinin yüzüne karşı tefhim edilen hükmü, yasal süre sonrasında temyiz etmesi nedeniyle REDDİNE karar verilmiştir. İkinci sebep olarak ise sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebepleri incelenmiştir. Bu kapsamda, basit yaralama suçunun uzlaşma kapsamında olduğu ancak müştekinin uzlaşma teklifini kabul etmediği belirtilmiştir. Ancak, sanığın tekerrüre esas sabıkası nedeniyle infaz rejimi uygulanması gerektiği halde bu cezanın adli para cezasına çevrildiği ve tekerrür hükümlerinin gözetilmediği tespit edilmiştir. Bu nedenle hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 310/1. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 86/2. maddesi
- TCK'nin 58/3. maddesi
- TCK'nin 58/6. maddesi
- 5275 sayılı Kanun'un 106. ve 108. maddeleri
- 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik

3. Ceza Dairesi 2019/9307 E. , 2019/18155 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında müştekiye yönelik kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
16.12.2015 tarihinde, sanık müdafinin yüzüne karşı tefhim edilen hükmü, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 310/1. maddesinden öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra, sanığın 18.01.2016 tarihinde temyiz etmesi karşısında, temyiz isteminin süreden REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında müştekiye yönelik kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde ise;
02.12.2016 tarihinde yapılan değişiklikten önce de basit yaralama suçunun uzlaşma kapsamında olduğu, müştekinin soruşturma aşamasında uzlaşma teklifini kabul etmediği dosya kapsamından anlaşılmakla, tebliğnamenin bu husustaki bozma görüşüne iştirak edilmemiştir. Ancak;
a) Sanık hakkında, 5237 sayılı TCK"nin 86/2. maddesindeki seçenek cezalardan, sanığın tekerrüre esas sabıkası nedeniyle TCK"nin 58/3. maddesi gereğince hapis cezası tercih edildikten sonra sanık hakkında TCK"nin 58/6. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanması gerekirken bu cezanın adli para cezasına çevrilmek suretiyle 5237 sayılı TCK"nin 50/2. ve 58/3. maddelerine aykırı davranılması,
Kabule göre;
b) Sonuç cezanın adli para cezası olması karşısında, 5237 sayılı TCK"nin 58, 5275 sayılı Kanun"un 106. ve 108. maddeleri uyarınca, tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
c- Sonuç adli para cezasının ödenmemesi halinde hapis cezasına çevrileceğine hükmedilmesi, 18/6/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 81.maddesi ile değişik 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun"un 106/3. maddesindeki yeni uygulamaya aykırı olduğundan,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.