MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı tarafından, 09.09.2015 gününde verilen dilekçe ile mirasçılık belgesi verilmesi talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 29.03.2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, mirasçılık belgesi isteğine ilişkindir.
Davacı, anneannesi olan ...’in mirasçılık belgesinin verilmesini istemiştir.
Mahkeme, davacıya mirasçılık belgesi verilebilmesi için murisle arasındaki ırsi bağı, murisin öldüğünü ve ölüm tarihini kanıtlamak zorunda olduğundan davanın reddine karar vermiştir.
Hükmü, davacı vekili temyiz etmiştir.
Bir davada sağlıklı bir sonuca varılabilmesi için, taraflardan delillerinin sorulup saptanması, gösterilecek ve davanın sonucunu etkileyecek tüm delillerin eksiksiz toplanması, ilgili yerlerden gerekli belgelerin getirtilmesi, daha sonra toplanan tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre bir hüküm verilmesi gerekir. Bunun yanında mirasçılık belgesi verilmesi istemiyle açılan davaların çekişmesiz yargıya tabi olması nedeniyle bu tür davalarda resen araştırma prensibinin uygulanacağı, mirasçılar tarafından açılmış bu tür davalarda davacının sadece kendisinin mirasçı olduğunu, bir başka deyişle kendisi ile miras bırakan arasındaki soybağını kanıtlamak zorunda olduğu, başka mirasçı bulunup bulunmadığının ve miras paylarının ise mahkemece resen belirleneceği de kuşkusuzdur.
Öte yandan 4721 sayılı Türk Medeni Kanunun 30. maddesi hükmünde; doğum ve ölümün öncelikle nüfus sicilindeki kayıtlarla, nüfus sicilinde kayıt bulunmaması veya bulunan kaydın doğru olmadığının anlaşılması halinde gerçek durumun her türlü delille kanıtlanabileceği belirtilmiştir.
Miras bırakanın gerçekte var olduğu; ancak, nüfusa kayıtlı olmadığı, mirasçı bırakmaksızın öldüğü belirlendiği takdirde son mirasçının Hazine olacağı gözönüne alınarak buna göre mirasçılık belgesi verilmesi gerekir. Bu tür davaların reddine karar verilebilmesi için miras bırakanın hiçbir şekilde yaşamadığının, böyle bir kişinin mevcut olmadığının belirlenmesi veya davacının miras bırakanın mirasçısı olmadığının tespiti gerekir. Mahkemece verilen yetki üzerine açılan davalarda davanın kabulüne karar verilebilmesi için davacının mirasçı olmasının gerekmediği de kuşkusuzdur.
Somut olaya gelince, mahkemenin yaptığı araştırma hüküm kurmaya yeterli değildir. Davacının miras bırakan Hatice’nin mirasçısı olup olmadığının ve diğer mirasçıların belirlenebilmesi için öncelikle tüm nüfus kayıtları temin edilmeli, Nüfus ve Vatandaşlık İşleri Genel Müdürlüğünden arşiv araştırması yapılmalı, zabıta araştırması yapılmalı, miras bırakan Hatice’nin kayıt maliki olduğu tapu kayıtlarının tüm tedavül evrakları varsa tespitlerine esas alınan tapu ve vergi kayıtları getirtilerek incelenmeli, miras bırakan ve mirasçıların adres ve kimlik bilgilerine ulaşılmaya çalışılmalı, toplanan ve toplanacak deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre bir hüküm verilmelidir.
Eksik araştırma ve soruşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsizdir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, 12.02.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.