MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı erkek tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemece kadın tarafından açılan boşanma davasının kabulü ile tarafların Türk Medeni Kanunu"nun 166/3 maddesi gereği anlaşmalı olarak boşanmalarına, tarafların birbirlerinden maddi manevi tazminat, yoksulluk nafakası, eşya, çeyiz alacağı ve yargılama gideri talepleri bulunmadığından bu konuda karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Mahkemece verilen bu hüküm davacı kadına 27.02.2019 tarihinde usûlünce tebliğ edilmiştir. Davalı erkeğe yapılan gerekçeli karar tebliği ise 19.03.2019 tarihinde usûle aykırı bir şekilde yapılmış ise de davalı erkek 14.03.2019 tarihinde sunduğu temyiz dilekçesi ile kararı tüm yönlerden temyiz etmiştir. Ne var ki davalı erkek, 20.03.2019 tarihinde mahkemeye hitaben sunduğu dilekçe ile "Temyiz talebinden vazgeçtiğini" beyan etmiş, aynı tarihli dilekçesi ile davacı kadın da "Dosyanın kesinleştirilmesini istemediğini, eşiyle barıştığını, boşanmak istemediğini" mahkemeye beyan etmiş, mahkemece dosya herhangi bir işlem yapılmaksızın arşive kaldırılmıştır. Aradan yaklaşık iki yıl kadar bir süre geçtikten sonra gerekçeli karar davacı kadının talebi üzerine yeniden tebliğe çıkartılmış, 07.01.2021 tarihinde davacı kadına, 13.01.2021 tarihinde ise davalı erkeğe tebliğ edilmiş, erkek tarafından 21.01.2021 tarihinde sunulan dilekçe ile dosya tüm yönlerden temyiz edilerek temyiz incelemesi için Dairemize gönderilmiştir.
Gerekçeli kararın ilk olarak 27.02.2019 tarihinde davacı kadına usulünce tebliğ edildiği dikkate alındığında kadın tarafından sunulan 20.03.2019 tarihli beyan dilekçesi temyiz süresinden sonra sunulduğu gibi temyiz kaydının ve harcının da bulunmadığı, ayrıca kanun yolu başvurusu niteliğinde de olmadığı anlaşılmakla hukuki geçerliliği bulunmamaktadır. Davalı erkeğe 19.03.2019 tarihinde ilk olarak yapılan gerekçeli karar tebliği ise her ne kadar "Aynı konutta oturan eşi adına" yapılmakla geçersiz olsa bile davalı erkek tarafından 14.03.2019 tarihinde hüküm temyiz edilmiş, ne var ki yine davalı erkek tarafından mahkemeye hitaben sunulan 20.03.2019 tarihli dilekçe ile temyiz talebinden feragat edilmiştir. Bu durumda mahkemece boşanmaya dair kurulan hüküm davalı erkeğin temyiz talebinden feragat ettiği 20.03.2019 tarihi itibariyle kesinleşmiştir. Kesinleşen bir hükmün mahkemece taraflara yeniden tebliği hukuki bir sonuç doğurmayacağı gibi kesinleşen bir hükme karşı temyiz yoluna da başvurulamayacağından, davalı erkeğin temyiz dilekçesinin temyizden feragat nedeniyle reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz dilekçesinin yukarıda açıklanan nedenle REDDİNE, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine oybirliğiyle karar verildi. 23.03.2021 (Salı)