Tefecilik yapmak - bedelsiz senedi kullanmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/980 Esas 2020/661 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/980
Karar No: 2020/661
Karar Tarihi: 23.06.2020

Tefecilik yapmak - bedelsiz senedi kullanmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/980 Esas 2020/661 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, bedelsiz senedi kullanmak ve tefecilik yapmak suçlarından dolayı Asliye Ceza Mahkemesi'nde yargılanmıştır. Mahkeme sanığın bedelsiz senet suçundan 3.000 TL ve 200 TL, tefecilik suçundan ise 1 yıl 8 ay hapis ve 200 TL adli para cezası ile hak yoksunluğuna karar vermiştir. Ancak, birden fazla kişiye yönelik olarak tefecilik suçu işlediği göz önünde bulundurulmadan sanığa TCK'nın 43. maddesi uygulanmamıştır. Kararda ayrıca, sanığın ödenmeyen adli para cezalarının hapse çevrilebileceği konusunda uyarılması gerektiği belirtilmiştir. Kararda yer alan kanun maddeleri şu şekildedir: 5237 sayılı Yasa'nın 156/1, 62, 50, 52/2; 241, 53/1-3, 5275 sayılı Kanun'un 106/3, TCK'nın 43. ve 53. maddeleri.

9. Ceza Dairesi 2020/980 E. , 2020/661 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak, bedelsiz senedi kullanmak
Hüküm : Sanık hakkında bedelsiz senedi kullanma suçundan 5237 sayılı Yasa"nın 156/1, 62, 50, 52/2 maddeleri gereğince 3.000,00 TL ve 200,00 TL adli para cezası
Sanık hakkında tefecilik suçundan 5237 sayılı Yasa"nın 241, 62, 50, 52/2, 53/1-3 maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis ve 200,00 TL adli para cezası, hak yoksunluğu

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın eylemi birden fazla kişiye yönelik olarak tefecilik suçunu işlemesi karşısında hakkında TCK"nın 43. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Hükümlerden sonra 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak ödenmeyen adli para cezalarının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına karar verilmesi ile TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararı doğrultusunda uygulanmasının infaz sırasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak gereği yerine getirilmek, delilleri takdir ve gerekçeleri gösterilmek suretiyle kurulan hükümler usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 23.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.