Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/12800 Esas 2019/18106 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12800
Karar No: 2019/18106
Karar Tarihi: 09.10.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/12800 Esas 2019/18106 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde verilen bir hüküm temyiz edildi. Kararda, bazı sanıklar için \"katılan kişilere kasten yaralama suçundan ceza verilmesine yer olmadığı\"na karar verildiği, ancak sanıkların eyleminin meşru müdafaa kapsamında olduğunun kabul edildiği ve beraat kararı verilmesi gerektiği belirtildi. Bu nedenle hükümlerin düzeltilerek onanması gerektiği kararlaştırıldı. Diğer bir sanık için ise mahkumiyet kararı verilmiş olmasına rağmen, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan 5237 sayılı TCK'nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK'nin 226. maddesine aykırı davranıldığı ve Anayasa Mahkemesi kararına göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi ve kararın bozulması gerektiği kararlaştırıldı. Kanun maddeleri olarak 5271 sayılı CMK'nin 223/2-d, 226. maddeleri ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 318., 321., 322. maddeleri belirtildi.

3. Ceza Dairesi 2019/12800 E. , 2019/18106 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığı, mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Verilen cezanın türüne ve miktarına göre, katılan sanık ... müdafiin duruşmalı inceleme talebinin, 5271 sayılı CMK"nin 299. maddesi ve 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 318. maddesine göre reddine karar verilerek yapılan incelemede;
1) Sanıklar ..., ..., ... ve ... hakkında katılan ..."e karşı kasten yaralama suçundan ceza verilmesine yer olmadığına dair kararlara yönelik katılan vekilinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Sanıkların eyleminin meşru müdafaa kapsamında kaldığının kabulü karşısında, 5271 sayılı CMK"nin 223/2-d maddesi gereğince beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK"un 322. maddesi gereğince, hükmün (3) numaralı fıkrasından "ceza verilmesine yer olmadığına," ibaresi çıkartılarak yerine "5271 sayılı CMK"nin 223/2-d maddesi gereğince beraatlerine," ibaresinin eklenmesi suretiyle hükümlerin istem gibi DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında katılan ..."e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas - 2017/247 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan,
iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 09.10.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.