Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/5769 Esas 2019/9364 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5769
Karar No: 2019/9364
Karar Tarihi: 22.05.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2018/5769 Esas 2019/9364 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanık hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Mahkeme, Anayasa Mahkemesi tarafından TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesine ilişkin kararın da dikkate alınması gerektiğine karar vermiştir. Ancak, tekerrür uygulamasına esas alınan bir mahkumiyetin yeni düzenlenen TCK'nın 191. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve koşullarının gerçekleşmesi durumunda davanın düşmesine sebep olacağı için tekerrür uygulamasına esas alınamayacağına karar verilmiştir. Bu nedenle, sanığın temyiz itirazları kabul edilmiş ve hüküm BOZULMUŞTUR. Ancak, yeniden yargılama gerektirmediği için hüküm fıkrasından yalnızca 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin uygulanması ile ilgili kısmın çıkarılması kararlaştırılmış ve diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hüküm DÜZELTİLEREK ONANMIŞTIR.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi kararı
- TCK'nın 191. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası
- 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesi

2. Ceza Dairesi 2018/5769 E. , 2019/9364 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Tekerrür uygulamasına esas alınan Osmaniye 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 2010/123 Esas, 2010/208 Karar sayılı ilamındaki mahkûmiyetin kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin olması ve hükümden sonra 18/06/2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"la yeniden düzenlenen TCK’nın 191. maddesi ile aynı Kanun’la 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası gereğince uyarlanması sonucu "hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına" ve koşulları gerçekleştiğinde CMK"nın 231. maddesinin 10. fıkrası uyarınca "davanın düşmesine" karar verileceğinin öngörülmesi nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağının kabulünde zorunluluk bulunması ve sanığın suç tarihi itibari ile de adli sicil kaydında tekerrüre esas nitelikte başkaca bir mahkumiyet kaydının bulunmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından; 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanması ile ilgili kısmın çıkartılmasına karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.05.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.