Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2015/23899 Esas 2017/3566 Karar Sayılı İlamı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı kadın tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Boşanma veya ayrılık davaları, eşlerden birinin yerleşim yeri mahkemesinde açabileceği gibi, davadan önce son defa altı ay birlikte oturdukları yer mahkemesinde de açılabilir (TMK m.168). Bu yerlerden birini tercih, davayı açana aittir.
Yerleşim yeri, bir kimsenin sürekli kalma niyetiyle oturduğu yerdir (TMK m.19/1). Yerleşim yeri adreslerinin tutulmasında kişilerin yazılı beyanları esas alınır ve adres beyan formundaki bildirimler aksi sabit oluncaya kadar geçerlidir ). Şu halde, aile kütüğünde yer alan yerleşim yeri adresine ilişkin kayıt, aksi sabit oluncaya kadar yerleşim yerine karine oluşturur.
Dosya arasında bulunan delil olarak sunulmuş nüfus kaydından ve davacı-karşı davalıya ait vekaletname örneğinden, dava tarihi itibarıyla davacı-karşı davalı kadının merkezi adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresinin olduğu görülmektedir. Davalı-karşı davacı erkek, bu karinenin aksini gösteren bir delil sunmamıştır. Bu halde, davada yer itibarıyla yetkilidir. Öyleyse, yetki itirazının reddi ile işin esasının incelenmesi gerekirken, yazılı şekilde yetkisizlik kararı verilmesi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, oybirliğiyle karar verildi. 30.03.2017(Prş)