Rüşvet vermeye teşebbüs - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/8415 Esas 2017/4202 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Rüşvet vermeye teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık ..."ın yapacakları kaçakçılık eylemlerine göz yummaları karşılığında sınırda görevli piyade askerlerine rüşvet vermeyi teklif ettiğinden bahisle mahkumiyetine karar verilmiş ise de; incelenen dosya içeriğine göre, Suriye tarafından gelen kimliği belirsiz kişinin nöbetçi askere yiyecek içecek verdiği ve Türkiye tarafındaki iki kişinin cep telefonu bırakacağını, kaçak eşyanın Türkiye tarafına geçirileceği akşam nöbeti sırasında ise 200 TL vereceğini söylediği, dosyamız sanığının kaçak geçişlerde kullanılmak üzere bir adet cep telefonu ve sim kartı olay yerine bıraktığı somut olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 04/05/1987 gün ve 600/245 sayılı Kararında vurgulandığı gibi, rüşvet suçunun konusu; işin yapılması veya yapılmaması olduğundan, şarta bağlı rüşvet sözleşmesinin yapılamayacağı, zira şart gerçekleşmediğinde rüşvet sözleşmesinin gereğinin yerine getirilmeyeceği, başka bir anlatımla anlaşma konusunun ortadan kalkacağı kabul edildiğinden rüşvet verme suçunun unsurlarının oluşmadığı, ancak eylemin kamu görevlisinin şeref ve saygınlığına saldırı niteliğinde, TCK"nın 125/3. maddesinde düzenlenen kamu görevlisine hakaret suçunu oluşturabileceği gözetilmeden, yanılgılı nitelendirme sonucu yazılı biçimde hüküm kurulması,
Kabule göre;
Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı TCK"nın 53/1. maddesinde yer alan bazı ibarelerin iptaline ilişkin kararının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 05/10/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.