Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki kamyonet ile gündüz vakti, 9 metre genişliğindeki iki yönlü yolda seyir halinde iken, kamyonetin arka kasa kapağının uygun şekilde bağlanmaması nedeni ile açılması neticesinde yaya kaldırımı olmayan yol içinde taksiden inerek yolun karşısına geçmek için bekleyen katılan ...’a çarptığı, çarptığını fark etmeyerek yoluna devam ettiği, yaklaşık 200 metre sonra bu sefer de yolda yaya olarak yürümekte olan katılan ...’a çarptığı ve yine yoluna devam ettiği sırada, ihbar üzerine kolluk tarafından durdurulduğu, bir kişinin hayati tehlike geçirecek ve kırığı hayat fonksiyonlarına etkisi ağır (6. derece) olacak şekilde, bir kişinin ise kırığın hayat fonksiyonlarına etkisi hafif (2.derece) olacak şekilde yaralanmasına tam kusurlu olarak neden olduğu olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın cezanın fazla olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-TCK’nın 89/4. maddesi ile sanığın tek bir eylemi ile birden fazla kişinin yaralanmasına neden olma suçu hüküm altına alınmış olup, sanığın ilk taksirli eylemi ile ikinci taksirli eylemi arasına zaman ve mesafe girdiği, art arda gerçekleşmediği, ikinci taksirli eylemin ilk yayaya çarpma olayından, yaklaşık 200 metre sonra gerçekleştirdiği, aynı zaman dilimi içerisinde gerçekleştirmediği hususu dikkate alınarak, sanık hakkında TCK’nın 89/1.maddesi uyarınca, iki ayrı taksirle iki ayrı kişinin yaralanması suçundan yargılama yapılması gerekir iken, suç vasfında hataya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Sanığın idaresindeki kamyonet ile gündüz vakti, kamyonetin arka kasa kapağının uygun şekilde bağlanmaması nedeni ile açılarak seyrine davam ettiği, dikiz aynalarından kapağın açıldığını görmeyerek, yola gereken dikkati vermediği, öngördüğü neticeyi istemediği, sanığın açık arka kasa kapağı ile seyretmesi nedeni ile bilinçli taksirle hareket ettiğinin kabulü ile sanık hakkında TCK’nın 22/3. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, hükümlerin isteme uygun olarak BOZULMASINA, aynı Kanunun 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 24.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.