Mahkemesi :İnfaz Hakimliği

Ankara 1 No’lu F Tipi Yüksek Güvenlikli Ceza İnfaz Kurumu’nda tutuklular ..., ..., ..., ... ve ... haklarında, sohbet faaliyet programı taleplerinin reddine anılan tutuklulardan oluşturulan sohbet faaliyet programına haftada 3 saat birlikte katılmalarına dair Ankara 1 No’lu F Tipi Yüksek Güvenlikli Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü İdare ve Gözlem Kurulu Başkanlığının 05.07.2013 tarihli ve 2013/PSS.19 sayılı kararına yönelik itiraz kabulüne ve kararların iptaline talepleri doğrultusunda sohbet grupları oluşturulmasına ilişkin Sincan İnfaz Hakimliğinin 10.07.2013 tarihli ve 2013/3840 esas, 2013/3807 sayılı kararı ile ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre; 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 74. maddesinde (1) Hükümlülerin yerleştirildikleri kurum veya bölümlerde bireyselleştirmeyi mümkün kılacak sayıda bulundurulmalarına özen gösterilir, (2) İyileştirme programlan uygulanan grupların özelliklerine göre değişik güvenlik tedbirlerine yer verilir, (3) Tehlikeli hâlde oldukları saptanan hükümlüler, bireyselleştirilmeleri için yapılacak çalışmalarda on kişiyi aşacak biçimde gruplandırılamaz”, Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğünün 22.01.2007 tarihli ve 45/1 sayılı Genelgesinin “ortak etkinlikler” bölümünün 13. maddesinde “Güvenlik bakımından tehlike yaratmadığı ölçüde, idare ve gözlem kurulu tarafından belirlenen istekli hükümlü ve tutuklular, 10 kişiyi aşmayacak gruplar halinde ve idarenin gözetiminde, açık görüş alanlarında veya diğer ortak yerlerdeki sosyal faaliyetler çerçevesinde haftada toplam 10 saati aşmamak üzere sohbet amacıyla bir araya getirilebilir. Bu faaliyet hafta içerisinde açık görüş, avukat ve ziyaretçi görüşlerini aksatmayacak şekilde yaptırılır.” hükümlerinin yer aldığı gibi, hükümlülerin ve tutukluların “sosyal faaliyetler çerçevesinde” bir araya getirilebileceğinin belirtildiği, Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 12.07.2007 tarihli, 2007/930 esas, 2007/919 sayılı kararında da belirtildiği gibi terör ve organize suç örgütü üyelerinin bulunduğu yüksek güvenlikli ceza infaz kuramlarında örgütsel bağların devam ettirilmesinin engellenmesi bakımından idarenin bir kısım tedbirler almasının kurum içi disiplinin sağlanması için gerekli olması karşısında itirazın reddi yerine yazılı şekilde itirazın kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığının 06.01.2014 gün ve 2013/353/1025 sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 15.01.2014 gün ve 2014/14588 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Kanununun 6110 sayılı Kanunla değişik 14. maddesine dayanarak Yargıtay Büyük Genel Kurulunca hazırlanan işbölümüne ve Yargıtay Ceza Daireleri Başkanlar Kurulu’nun kararlarına göre, özel ceza kanunlarından doğan ve başka bir dairenin görev alanına girmeyen suçlara ilişkin temyiz incelemesi görevi Yargıtay 7. Ceza Dairesine ait olduğu, Dairemizin görev alanındaki suçlarla doğrudan ilişkili olmayan ve özel kanun niteliğindeki 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun ve bu kanun gereğince çıkarılan tüzük ve yönetmeliklerden kaynaklanan dava ve işlere ilişkin kararlara yönelik kanun yararına bozma isteminin de Yargıtay 7. Ceza Dairesince incelenmesi gerektiği anlaşılmakla; Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili Daireye gönderilmesine, 05.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.