Mala zarar verme - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2020/3545 Esas 2021/140 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3545
Karar No: 2021/140
Karar Tarihi: 19.01.2021

Mala zarar verme - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2020/3545 Esas 2021/140 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karar temyiz edildi. Ancak yasa yolu bildirimi doğru yapılmadığı için ek bir karar verildi ve sanığın temyiz istemi kabul edildi. Kararda, hırsızlık suçunun işlenmesi amacıyla mala zarar verme suçunun birlikte işlenmesi halinde, şikayet şartının aranmayacağı belirtildi. Ancak, müştekinin şikayetinden vazgeçmesi sebebiyle düşürülen bir davadan bahsediliyor ve sanık hakkında verilen düşme kararının gerekçesine yönelik bir temyiz isteği bulunmadığı belirtilerek, sanığın temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak da 5560 sayılı Kanun'un 6. maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesine eklenen 4. fıkrası, 5237 sayılı TCK'nın 73/4 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi üzerinde durulmuştur.

6. Ceza Dairesi 2020/3545 E. , 2021/140 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Düşme

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın yüzüne karşı verilen kararın yasa yolu bildiriminde, “temyiz” olarak gösterilmesi gereken yasa yolunun “istinaf” olarak gösterilmesi nedeniyle yasa yolu bildiriminin yöntemince yapılmadığı anlaşıldığından, 24.02.2020 tarihli ek kararın kaldırılması ile sanığın temyiz isteminin süresinde yapıldığı kabul edilerek yapılan incelemede;
19.12.2006 tarihinde yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanun"un 6. maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 142. maddesine eklenen 4. fıkrası uyarınca, hırsızlık suçunun işlenmesi amacıyla mala zarar verme suçunun birlikte işlenmesi halinde, bu suçtan dolayı soruşturma ve kovuşturma yapılabilmesi için (suç tarihi itibariyle) şikayet şartının aranmayacağı gözetilmeksizin, anılan suçtan açılan kamu davasının müştekinin şikayetinden vazgeçmesi sebebiyle 5237 sayılı TCK"nın 73/4 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca düşürülmesine karar verilmiş ise de, Sanık hakkında verilen düşme kararının gerekçesine yönelik bir temyiz isteği bulunmadığı ve düşme kararını temyizde hukuki menfaati bulunmadığından sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, 19.01.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.