14. Ceza Dairesi Esas No: 2018/691 Karar No: 2018/6485 Karar Tarihi: 06.11.2018
Zorla alıkoyma - ırza geçme - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/691 Esas 2018/6485 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanığın çocuğa nitelikli cinsel istismar suçundan mahkûmiyetine karar vermiştir. Ancak, zorla alıkoyma suçundan beraat etmiştir. Mahkeme, mağdurenin beyanlarının yanı sıra, hastane raporu da dikkate alınarak sanığın suçlu olduğuna karar vermiştir. Sanık savunması ve tüm dosya incelendiğinde kesin ve inandırıcı delil bulunmadığına karar verilmiştir. Bu nedenle, sanığın cinsel istismar suçundan beraati yerine mahkûmiyet kararı verilmiştir. Kararda, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile CMUK'un 321 ve 326. maddelerine atıfta bulunulmuştur. Bu kanun maddeleri, temyiz incelemesi, kararların bozulması ve yeniden yargılama ile ilgilidir.
İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü: Zorla alıkoyma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde; Delillerle iddia ve savunma; duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, katılan mağdur vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, Çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün incelenmesinde; Mağdurenin aşamalarda 17.12.2002 tarihinde sanığın kendisi ile zorla cinsel ilişkiye girdiğine ilişkin beyanlarına karşın, 18.12.2002 günlü Dörtyol Devlet Hastanesinde görevli kadın hastalıkları ve doğum uzmanınca düzenlenen raporda darp ve cebir izine rastlanılmadığının, yedi günden önce gerçekleşen cinsel ilişkinin tespit edildiğinin belirtilmesi karşısında sanık savunmaları ve tüm dosya içeriği nazara alındığında sanığın savunmasının aksine atılı mahkumiyetine yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden, atılı suçtan beraati yerine yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesi, Kanuna aykırı, sanık müdafiinin ve katılan mağdure vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 06.11.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.