Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/16016 Esas 2014/3557 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Manavgat İş Mahkemesi
Tarihi : 18/10/2012
Numarası : 2011/461-2012/573

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1.Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2.Davacı vekili, müvekkilinin güvenlik görevlisi olarak 05.05.2009 - 18.11.2011 tarihleri arasında 08.00-20.00 ve 20.00-08.00 saatleri arası vardiyalı olarak çalıştığını, 18.11.2011 tarihinde fazla mesai ücretlerinin ödenmemesi nedeniyle iş akdini feshettiğini iddia ederek kıdem tazminatı ile fazla çalışma alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı üç vardiyalı çalışma sistemi bulunduğunu, davacının sebepsiz devamsızlık yaptığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
İşçiye, işyerinde çalıştığı sırada ara dinlenmesi verilip verilmediği ve süresi konularında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
İşçinin günlük iş süresi içinde kesintisiz olarak hiç ara vermeden çalışması beklenemez. Gün içinde işçinin yemek, çay, sigara gibi ihtiyaçlar sebebiyle ya da dinlenmek için belli bir zamana ihtiyacı vardır.
Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanununun 68 inci maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. İş Kanununun 63 üncü maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68 inci maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (onbir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
Somut olayda bilirkişi 12 saatlik nöbet süresince bir saat ara dinlenmesi yapıldığını kabul etmiş ve günlük 7,5 saati aşan 3 saatlik fazla çalışma bulunduğunu bildirmiştir. Fazla çalışma istisnalar hariç kural olarak haftalık hesaplanır. Bilirkişinin gün üzerinden yaptığı hesaplama bu yönüyle hatalıdır. Yukarıda ilke kararında da açıklandığı üzere 12 saatlik çalışma süresince en az 1,5 saat ara dinlenme yapıldığının kabulü gerekirken 1 saat ara dinlenme yapıldığı esas alınarak hesaplama yapılması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 11.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.